________________
BE
त्यारे ते बाल्यो के शुं अमुं ? मारा मनलायक अहिंयां कई पण नथी. मने कुरंगीना घेरथी कई पण भोजन लावीने आपो तो ठीक थाय ॥ ३९ ॥ आ प्रमाणे पतिनुं वचन सांभळीने सुंदरी तेज वखते कुरंगीने घेर गई अने कह्युं के - हे कुरंगी ! पतिने जे कांइ भावतुं भोजन होय ते आप ॥ ४० ॥ कुरंगीए कह्युं के पतिनुं भोजन तारे घेरं थशे एवं समजीने में आज कई पण बनाव्युं नथी ॥ ४१ ॥ जो ते रक्तबुद्धि मारुं आपलं गोबर ( छाण ) खाई लेशे तो मारा सघळा दूषण पण सहन करी लेशे ॥ ४२ ॥ आ प्रमाणे पोताना मनमां विचार करीने तेणे तेज वखते गरम गरम चावेला गहुंना दाणा छे जेमां एवं निंद्य पातळं गोबर ( छाण ) लावीने ॥ ४३ ॥ कह्युं ले, आ राबडी लई जईने स्वामिने पीरश एम कहीने वासणमां भरीने सुंदरीने आपी दीधुं ॥ ४४ ॥ ज्यारे सुंदर लावीने ते गोबर स्त्रामीने पीरश्युं त्यारे ते बहुधान्यक सुंदर भोजनने छोडीने ते गोबरना वखाण करतो करतो विष्टाने साकरनी माफक खाई गयो ॥ ४५ ॥ आचार्य कहे छे के ए बहुधान्यके कुरंगनुिं आपेलुं गोबर खाई
धुं तो मां शुं आश्चर्य थयुं ! केमके रागी पुरुष तो स्त्रीओना जघन्य स्थलनां महा अपवित्र पदार्थने पण खाई ले छे || ४६ ॥ विरागीने सुंदर पण असुंदर देखाय छे, परंतु रागी पुरुषने प्रगटपणेथी असुंदर पदार्थ पण सुंदर देखाय छे ॥ ४७ ॥ जगतमां एवं कोई पण नीच कार्य नथी के जे रागी पुरुष स्त्रीनी आज्ञाथी न करे, केमके घणा स्त्रीभक्त पुरुष विष्टा पण खाइ ले छे तो तेनी अपेक्षाए गोबर पवित्र केम न होय ! ॥ ४८ ॥ ते शेठ मात्र गोबरज खाईने पोतानी बेठके जईने बेठो अने पोतानी प्रियाना क्रोधनुं कारण जाणवाने माटे जोशीने पूछवा लाग्यो ॥ ४९ ॥ के हे भाई
