________________
१४७
समये ते विर्यसहित कमळने सूधवाथी ते वीर्य ते चंद्रमतिना पेटमा चाल्युं गयु, तेथी जळनी सीपनी माफक ते चंद्रमतिने सघळी देहयष्टि ने वधारतुं गर्भाधान थई मयुं ॥ ९४ ॥ ते कुमारी कन्याने गर्भवति आइने तेनी माताए आ वात रघुराजाने कही. राजाए तुरतन ते चंद्रमात कन्याने वनमां मोकलावी दीधी. ते ठीकज छे के सत्पुरुष पोताना ग्रहकलंकथी डरताज रहे छे ॥ ९५॥ ते पछी ते कुमारीए तृणबिन्दु नामना मुनिना आश्रममां धनने नाश करवावाळी दुर्नीतिनी माफक निर्मलकीर्ति नष्ट करवानुं कारण नागकेतु नामना पुत्रने मण्यो ॥९६ ॥ ते बालाए खेदखिन्नचित्त थइ तेज वखते पोताना पुत्रने कयु के-मा, तुं तारा पितानी तलाश कर, एम कहीने तेज वखते पुत्रने पेटीमां घाली गंगाजीमां पेटी तरती मुकी दीधी॥९७॥तेपछी ते विशुद्धज्ञानी उदालक रुषिए गंगाजीमां संतरण करीने तरती पेटीमां पोताना वीर्यथी उत्पन्न थयला पुत्रने जोइने ग्रहण कर्यो ॥ ९८ ॥ पछी ते चंद्रमति पण पोताना पुत्रने शोधती ते रुषिनी पासे आवी. रुषिए प्रसन्नता साथे ते बाळकने बतावीने कह्यु के हुं तारो छु, हवे तुं मारी प्रिया थई जा ॥ ९९ ॥ ते कुमारिकाए कह्यु के, हे मुनि! जो मारा पिता तमने प्रदान करतो निःसंदेह हुं तमारी प्रिया थई शकुं छु, ते माटे तुं जईने मारा पिताने याचना कर, केमके, कुलीन कन्याओ पितानी आज्ञा वगर पोते पोतानी मेळे पतिने ग्रहण करती नथी॥ १०॥ ते पछी ते उदालक ऋषीए तरत रानानी पासे जईने प्रार्थनापूवक ते महा गुणवती योवनवती चंद्रमतिने फरी कुमारी कन्या करीने आनंदनी साथे विवाह कर्यो, अने तेने पोताली प्राणाप्रिया
