________________
चेष्ठा जेनी एवा ते मुनिराजे ते चारे मूर्खेने एकी वखते दुःखोनुं हरण करवावाली तथा पापरूपी पर्वतने उडाबवावाळी धर्मवृद्धि कही, एटले आशीर्वाद आप्यो ॥ ८८ ॥ ए पछी ते चारे मूर्खो त्यांथी एक गाउ आगळ जइने परस्पर लढवा लाग्या, जे योग्यज छे, के मनवांछित फल आपवावाळी ऐकता मूखमां क्यांथी होय ! ॥ ८९ ॥ एके तो कह्युं के साधु महाराजे ने आशीर्वाद आप्यो. बीजाए कह्युं के मने आप्यो, आ प्रमाणे परस्पर बोलतां ते हिणबुद्धिवाला मूर्खोमां बहु वखत सूधी लडाइ थती रही ॥ ९० ॥ त्यारे कोइ बीजा पुरुषे कयुं के, हे मूर्खो ! तमे फोकट शुं करवा लडो छो ? सारी रीते निश्चय करी आपवावाळा ते मुनिराजनेज जइने केम नथी पूछता ? केमके सूर्यना रहेवाथी कोइ जग्याए अंधकार रहेतो नथी ॥ ९१ ॥ आ वचन सांभळीने ते सघळा मूर्खोए मुनिराजनी पासे जइने पूछयुं के हे मुनिराज ! तमे जे आशीर्वाद आप्यो हतो, ते आपनी कृपाथी अमे चारेमांथी कोने थयो ? ॥ ९२ ॥ त्यारे मुनिराजे कह्युं के, तमे चारमाथी जे वधारे मूर्ख छे, तेनेज ते आशीर्वाद हतो. आ वचन सांभळीने सघळा कहेवा लाग्या के वधारे मूर्ख हुं हुं, वधारे मूर्ख हुं छें, जे ठीकज छे. केमके - एवो कोइ पण मनुष्य नथी के जे पोतानो पराभव सहन करी ले ॥ ९३ ॥ त्यारे ते सवळानुं अत्यंत कठीण युद्ध सांभळीने मुनिराजे कां के, हे मूर्खो ! तमे नगरमा जइने बुद्धिमानो पासे तमारी मूर्खतानो न्याय करावी लो. अहिंयां ए तकरार न करो ॥ ९४ ॥ आ प्रमाणे मुनिराजनां वचन सांभळीने ते चारे मूर्खो लडाई छोडीने
