________________
सट्ठिसयपयरणं। वन्नेमि नारयाउ जेसिं दुक्खाइं संभरंताणं । भव्वाण जणइ हरिहररिद्धिसमिद्धीवि उद्धोसं ॥ ९५ ॥ [ वर्णयामि नारकान् येषां दुःखानि स्मरताम् ।
भव्यानां जनयति हरिहरद्धि समृद्धिरपि रोमाञ्चम् ॥ ] ગાથાર્થ: નારકોનું વર્ણન કરું છું કે જેઓનાં દુઃખોને યાદ કરતા ભવ્યજીવોને
હરિહરની ઋદ્ધિ સમૃદ્ધિ પણ રોમાંચ ઉત્પન્ન કરે છે. __वर्णयामि नारकान् येषां दुःखानि स्मरतां भव्यानां हरिहरऋद्धिसमृद्धिरपि आस्तामन्येषाम्, लोके तयोरेव ऋद्धिमत्त्वेन रूढेः, 'उद्धोसं' इति भीत्या रोमाञ्चं जनयति । ते हि ऋद्धिगौरवस्य नरकफलतां श्रुत्वा महत्या अपि ऋद्धेर्बिभ्यन्ती (? ती) त्यर्थः ॥ ९५ ॥
ભાવાર્થ : નારકોનું વર્ણન કરું છું કે જેઓનાં દુઃખોનું સ્મરણમાત્ર કરતા ભવ્યજીવોને બીજા સામાન્ય લોકોની તો દૂર રહે પણ હરિહરની ઋદ્ધિસમૃદ્ધિ પણ ભયથી રોમાંચને ઉત્પન્ન કરે છે તે ભવ્યજીવો ઋદ્ધિના ગૌરવને નરકના ફલરૂપે જાણીને સાંભળીને મોટી પણ ઋદ્ધિ-સમૃદ્ધિથી ભય પામે છે.
सिरिधम्मदासगणिणा यं उवएसमालसिद्धंतं ।। सव्वेवि समणसड्ढा मन्नंति पढंति पाढंति ॥ ९६ ॥ तं चेव केवि अहमा छलिया अभिमाणमोहभूएहि । किरियाए हीलंता हा ! हा ! दुक्खाइं न गिणंति ॥ ९७ ॥ [ श्रीधर्मदासगणिना रचितमुपदेशमालासिद्धान्तम् ।
सर्वेऽपि श्रमणश्राद्धा मन्यन्ते पठन्ति पाठयन्ति । तमेव केऽप्यधमाश्छलिता अभिमानमोहभूताभ्याम् ।
क्रियया हेलयन्तो हा ! हा ! दुःखानि न गणयन्ति ॥ ] ગાથાર્થ : શ્રીધર્મદાસગણી વડે રચાયેલા ઉપદેશમાલાના સિદ્ધાંતને સર્વે પણ શ્રમણો
भने श्राप माने छे, मो छ, Hua छे. ગાથાર્થ : તે જ સિદ્ધાંતને અભિમાન અને મોહરૂપી ભૂતો વડે ઠગાયેલા કેટલાક
અધમજીવો ક્રિયાથી હલના પમાડતા હા ! દુઃખોને ગણકારતા નથી. તે श्रीधर्मदासगणिना श्रीवीरतीर्थवर्तिना महर्षिणा रचितमुपदेशमालारूपं सिद्धान्तोक्तार्थानामेव भणनात् सिद्धान्तं सर्वेऽपि श्रमणाः श्राद्धा मन्यन्ते, पठन्ति स्वयं, पाठयन्ति परान् । तमपि केचिदधमाश्छलिता भ्रान्ताः, अभिमानोऽभिनिवेशो मोहोऽज्ञानं तावेव भूतौ ताभ्यां क्रियया तदुक्तानुष्ठाननिराकृत्या हीलयन्तः, अथवा “क्रियया' पाठनाकरणेन, हा ! हा ! दुःखानि न गणयन्ति ॥ ९६ ॥ ९७ ॥