________________
॥ अहम् ॥ श्रीनेमिचन्द्रभाण्डागारिकविरचितं
सटीकं सट्ठिसय-पयरणं।
॥ नमः सर्वविघ्नच्छिदे सर्वविदे श्रीपार्श्वनाथाय ॥ इह प्राप्तसकलमानुष्यादिसामग्रीकेन पुंसा ज्ञानचारित्राधारभूते श्रीसम्यक्त्व एव प्राक् प्रवर्तितव्यमित्याकलय्य नेमिचन्द्रनामा श्रावकस्तदुपदेष्ट्रगीतार्थसंविग्नगुरुं परीक्षन् (? माणः) चिरस्य परिभ्रम्य तत्कालवत्तिसंविग्नगीतार्थमुनिजनाग्रण्यं श्रीजिनपत्तिसूरिसुगुरुं लब्धवान् । ततस्तेभ्यो ज्ञातशुद्धदेवादितत्त्वः परांश्च देवादितत्त्वेषु द्रढयन्निदं प्रकरणं चक्रे । तदाद्यगाथा
॥ सर्वविघ्नने छेनार सर्व श्री पार्श्वनाथने नमार थामी. ॥ આ જગતમાં મનુષ્યપણું આદિ સકલ સામગ્રીને પ્રાપ્ત કરેલ પુરુષે જ્ઞાન અને ચારિત્રનાં આધારભૂત એવા શ્રી સમ્યકત્વમાં જ પહેલાં પ્રવર્તવું જોઈએ એમ જણાવીને નેમિચન્દ્ર નામના શ્રાવકે તે (સમ્યકત્વ)ના ઉપદેશક ગીતાર્થ સંવિગ્ન ગુરુની પરીક્ષા કરતા ચિરકાળ પરિભ્રમણ કરીને તે કાલે વર્તતા સંવિગ્ન ગીતાર્થ મુનિજનમાં અગ્રણી એવા શ્રી જિનપતિસૂરિસુગુરુને પ્રાપ્ત કર્યા. ત્યારપછી તેમની પાસેથી શુદ્ધદેવાદિતત્ત્વને જાણીને બીજાઓને દેવાદિતત્ત્વોમાં દઢ કરતા આ પ્રકરણની રચના કરી. તેની પ્રથમ गाथा
अरहं देवो सुगुरू सुद्धं धम्मं च पंचनवकारो । धन्नाण कयत्थाणं निरंतरं वसइ हिययम्मि ॥ १ ॥ [ अर्हन् देव: सुगुरुः शुद्धो धर्मश्च पञ्चनमस्कारः ।
धन्यानां कृतार्थानां निरन्तरं वसति हृदये ॥ ] ગાથાર્થઃ અરિહંત, દેવ, સુગુરુ, શુદ્ધ ધર્મ અને પંચ પરમેષ્ટિને નમસ્કાર, ધન્યાત્મા
ને કૃતાર્થ જીવોનાં હૃદયમાં નિરંતર વસે છે. ... ॥ अहं० ॥ इन्द्रादिदेवकृतां पूजामर्हतीत्यर्हन्, अविद्यमानं रह एकान्तो यस्य वा स
