________________
૧૨૯
ઐણિગત સભ્ય
ન
જીવ જ્યારે ઉપશમ અથવા ક્ષપક એ એમાંની કાઈ કોજ્િ કરવા ઉદ્યમશીલ અને છે ત્યારે પ્રાપ્ત સમ્યગ્દર્શન વચ્ચે હોય તે। પહેલાં તે સમ્યગ્દર્શન પ્રાપ્ત કરે છે. આ પ્રમાણે પ્રાપ્ત કોણિગત સમ્યગ્દર્શન છે.
}
જીવતે ચેાથા, પાંચમા, ઠ્ઠા અને સાતમા એ ચારમાંના ક્રાઇ પણ કે એ સગુણસ્થાનામાં ઔપમિક અને વૈદક એ એ; ચેથાથી અગિયારમા એ આદ ગુણસ્થાનમાંના ક્રેપણુ કે એ સર્વેમાં ઔપમિક અને ક્ષાયેાપશમિક એ એ; બીજા ગુણસ્થાને સાસ્વાદન અને ચેાથાથી ચૌદમા ગુણસ્થાનેામાંના કાપણ કે એ સર્વેમાં ક્ષાવિક એ પ્રમાણેના સમ્યગ્દર્શન હોઇ શકે છે.
આ ગુણસ્થને જીવને સ`સાર જન્મ-મરણુની ઘટમાળ ખટકવા માંડે છે; ક્ષાધિકસમ્યગ્દષ્ટિ તે ઘટમાળની ભયંકરતા પર પૂરતી જાગૃત્તિ રાખી શકે છેઃ જ્યારે ઔપમિક અને ક્ષાયેાપશમિક એ દરેક સભ્યષ્ટિ તેવી જાગૃતિ રાખવા પ્રયત્ન કરવા છતાં તે પ્રમાણે રાખી શકતા નથી, તેના પરિણામે એ બે સમ્યગદર્શન પ્રાપ્ત કરવા છતાં અલોપ પણુ થવા પામે છે.
સમ્યગૂદનના પાંચ લક્ષણ છેઃ (૧) ઉપશમ, (ર) સંવેગ, (૩) નિવેદ, (૪) અનુકપા અને (૫) આસ્તિકય. ૧ સમ્યગ્દર્શનના પરિણામે જીવમાં થતા ભવવક ઉધામા એકદમ શાંત થાય છે એ ઉપશમ છે. મેાક્ષની અભિલાષા અને પરિણામે ધાર્મિક પ્રવૃત્તિ પર આદર અને પ્રેમ એ સંવેગ છે. સંસારની જન્મમરણની પરંપરા કડવી એ નિવેદ છે. દુઃખી જીવના દુઃખ દૂર કરવાની ભાવના એ ૧ જુએ ગુણસ્થાનકનારાહ ગા. ૨૧
