________________
૭૦૪
બત્રીશીના સથવારે-કલ્યાણની પગથારે • આ શિષ્ય ગામોગામ... સંઘ-સંઘમાં વિખવાદ, ઝઘડા ઊભા કરનાર નથી,
પણ એ સુલઝાવી એકતા સ્થાપનાર છે. -
પૂજ્ય ગુરુદેવશ્રી... • પંચાચાર-પ્રવીણ હતા.
તપ, ત્યાગ અને તિતિક્ષાની જીવંત મૂર્તિ હતા. સમયે સોચમ મા પમાય... એક સમયનો પણ પ્રમાદ ન કરવાના
પ્રભુઉપદેશનું મૂર્ત સ્વરૂપ હતા. • ખૂબ જ અલ્પનિદ્રા... નિદ્રાવિજેતા હતા.
વર્ધમાન તપની ૧૦૮ ઓળીના આરાધક વર્ધમાન તપોનિધિ હતા. વિજ્ઞાનની ચકાચોંધની અંજામણ, શિક્ષણની વિચિત્રતા તથા સમાજની અર્થકામના જ લક્ષ્યવાળી રીતરસમો... આ બધાના પ્રભાવે સમ્યગુ જ્ઞાનક્રિયાના માર્ગથી સેંકડો યોજન દૂર ફંટાઈ રહેલી યુવાપેઢીને સમ્યગુ જ્ઞાનક્રિયાના માર્ગે પાછા વાળનારી શિબિરોના આદ્ય સ્વપ્નદ્રષ્ટા, પ્રેરણાકર્તા અને વાચનાદાતા હતા. ખરા અર્થમાં ન્યાયવિશારદ હતા..
જે ગ્રંથને નિહાળીને કાશીના દિગ્ગજ પંડિતો પણ મોંમાં આંગળાં નાખી ગયા... એ ન્યાયભૂમિકા' નામના અભુત ગ્રંથના સર્જનહાર હતા. (ન્યાયદર્શનના ગ્રંથો અતિજટિલ ગણાય છે. એના ઊંડા પરિશીલનનો પરિપાક એટલે પ્રસ્તુત ગ્રંથ. ન્યાયદર્શનના પાયાના પારિભાષિક શબ્દોની સરળ-સ્પષ્ટ સમજણ આ ગ્રંથમાં આલેખાયેલી છે.) • દરેક ક્રિયા અત્યંત બહુમાનપૂર્વક અને ઉપયોગપૂર્વક કરનારા હતા.
તેઓશ્રીની ક્રિયા એ ઉત્તમ ધ્યાનયોગ હતો. શ્રેષ્ઠ પ્રભુભક્તિ કરનારા હતા... ૪૨-૪૨ વર્ષ સુધી “દિવ્યદર્શન' સાપ્તાહિક દ્વારા તથા શતાધિક પુસ્તકો દ્વારા અવિરત બોધપ્રદ ચિંતનપ્રવાહ વહાવનારા હતા. સાધુઓને લગભગ રોજિંદી વાચના દ્વારા વૈરાગ્યમાં ઝીલતા રાખનારા હતા.
