________________
૧૫૫
કાઇ યાચક આવતા ન હતા. તેને કમલા નામે પત્ની અને ધ્રુવિલ નામના પુત્ર હતા. તથા દેવલને વિમલા નામની સ્ત્રી હતી આ સ કુટુંબના માણસા તેનાથી સદા ચકિત (સાશક) થઈને રહેતા હતા. ત્યાં સાસુ અને વહુ મંત્રત ત્રમાં પ્રવીણ હતા અને અનેક કુવિદ્યાથી તે સ્વેચ્છાચારિણી થઈ ગઈ હતી.
એકદા કેાઈ ચેાગિની તેના વિજનગૃહમાં આવી, એટલે તે સાસુ વહુએ તેને આદર અને નમનપૂર્વક પૂછ્યું કે:હું સ્વામિનિ ! આ દ્વાર દ્વીધેલ ઘરમાં તમે શી રીતે આવ્યાં તે બોલી કે:- મારે આધારરૂપ આકાશગામિની વિદ્યા છે. ? પછી અહુ માન કરીને તે ખનેએ ચાગિની પાસેથી વિદ્યા ગૃહણ કરી અને તેના ઘરમાં એક મેટું શુષ્ક લાકડું હતુ', તેના પર આરૂઢ થઇને તેણે આપેલ મ`ત્રશક્તિથી તે બને અધરાત્રે અભીષ્ટસ્થાને ક્રીડા કરવાને જવા લાગી. એક દિવસે અર્ધરાત્રે બધા માસા સુઈ ગયા, તે વખતે કાયચિંતાને માટે ઉઠેલા તેના પુત્રે એકાંતે રહીને કૌતુક જોયુ.. એવા અવસરે તે સાસુ અને વહુ ઉત્સુકતાપૂર્ણાંક ઉઠીને છાની રીતે કદમ ભરી ઉતાવળ કર, ત્વરા કરી.' એમ પરસ્પર મુદિત થઇ કહેવા લાગી. આ સાંભળીને તે જેટલામાં સાવચેત થયા, તેવામાં સાસુ વહુને કહેવા લાગી કે—અરે ! આ કાષ્ઠને તરત તૈયાર કર અને આગળ થા. આપણે આજે દૂર જવું છે, માટે વિલંબ ન કર.' એમ કહીને તે મને મંત્રપૂર્વક તે કાપર આરૂઢ થઇ અને અને વ્યંતરીની જેમ આકાશમાં ઉડી. આ આશ્ચય જોઇને દેવલ વિચારવાં લાગ્યા કેઃ-અહા ! શુ' આ બંને શાકિની છે ? પતિને છેતરીને એ પાષિની કયાં ગઈ હશે અને અહી પાછી તે કારે
