________________
૧૦૧
આવેલા શંભાણક નગર તરફ વિહાર કર્યો. એવામાં રોગની અત્યંત બહુલતાથી પોતાના આયુષ્યનો ક્ષય સમજીને મિથ્યા દુષ્કૃત દેવા તેમણે શ્રી સંઘને બોલાવ્યો. એટલે તેજ રાત્રિએ શાસનદેવીએ સ્વપ્નમાં આવીને તેમને કહ્યું કે – હે પ્રભે ! તમે નિદ્રિત છે કે જાગૃત છે ?” “રેગી એવા મને નિદ્રા ક્યાંથી હોય ? એમ સૂરિએ કહ્યું, એટલે દેવીએ પુનઃ કહ્યું કે –“તે સૂત્રની આ નવ કુકુટીનું ઉમેટન કરે (કેકડીઓ ઉખેળે.)' ગુરૂએ કહ્યું કે – શક્તિના અભાવે શું થાય ?” એટલે દેવી બોલી કે – હે પ્રભે ! એવું વચન બેલશે નહિ. કારણ કે અદ્યાપિ તમે નવાંગીની સ્કુટ વૃત્તિ કરશે.” સૂરિ બોલ્યા કે:– શ્રી ગણધરકૃત ગ્રંથનું વિવરણ હું શી રીતે કરી શકુ ? પંગુને મેરૂપર્વતપર ચડવાનું કૌશલ ક્યાંથી આવે ?” એટલે દેવીએ કહ્યું કે જ્યાં સંદેહ લાગે, ત્યાં મારું સ્મરણ કરવું, કે જેથી શ્રી સીમંધર સ્વામીને પૂછીને હું સર્વ સંદેહ દૂર કરીશ.” “પરંતુ તે માત ! રોગગ્રસ્ત એ હું ,વૃત્તિ શી રીતે કરી શકું ?” એમ સૂરિએ કહ્યું, એટલે દેવીએ કહ્યું કે –“એમ ન કહે, પણ તેના પ્રતીકારને આ ઉપાય સાંભળે-સ્તંભનક નામના ગામમાં સેઢી નામે મહા નદી છે, ત્યાં શ્રી પાર્શ્વનાથની અતિશયયુક્ત પ્રતિમા છે અને જ્યાં કપિલા નામે ગાય દરરોજ દૂધ ઝરે છે. તેના ખુર નીચેની જમીન ખોદતાં પ્રતિમાનું મુખ જોવામાં આવશે. એ રીતે તે પ્રભાવી બિંબને તમે ભાવથી વંદન કરજો, કે જેથી તમે શરીરે સ્વસ્થ થઈ જશે.” એ પ્રમાણે બેલીને દેવી ચાલી ગઈ (અદશ્ય થઈ) પછી પ્રભાતે જાગૃત થયેલા એવા તે આચાર્ય મહારાજ સ્વપ્નના અર્થને વિચાર કરીને શ્રી સંઘ સાથે તંભનક ગામ તરફ ચાલ્યા. ત્યાં જઈને યથાસ્થાને શ્રી પાર્શ્વ પ્રભુને જોઈને ઉલ્લસિત રે માંચવાળા
