________________
૫૪
आराहणापणगं (४) मा मह सीयं होहिइ ठइओ विविहेहिं वत्थ-पोत्तेहिं । वच्चंते उण जीए खलस्स कण्णं पि नो चलियं ||१८८||
मा मह उण्हं होहिइ इमस्स देहस्स छत्तयं धरियं । तं जीवगमणसमए खलस्स सव्वं पि पम्हटुं ||१८९||
मा मह छुहा भवीहिइ इमस्स देहस्स संबलं बूढं । तं जीवगमणकाले कह व कयग्घेण णो सरियं ? ||१९०||
मा मे तण्हा होहिइ मरुत्थलीसुं पि पाणियं वूढं | तेण च्चिय देह ! तुम खलगहिओ किं ण सुकएण ? ||१९१|| तहलालियस्स तहपालियस्स तहगंध-मल्लसुरहिस्स | खलदेह ! तुज्झ जुत्तं पयं पि णो देसि गंतब्वे ॥१९२|| अब्बो ! जणस्स मोहो धम्मं मोत्तूण गमणसुसहायं । देहस्स कुणइ पेच्छसु तद्दियहं सव्वकज्जाइं ॥१९३|| णत्थि पुहईए अण्णो अविसेसो जारिसो इमो जीवो। देहस्स कुणइ सव्वं, धम्मस्स ण गेहए नामं ॥१९४||