________________
४
आराहणापणगं (४)
कत्थइ सत्तूहिं हओ, कत्थइ कसघायजजरो पडिओ। साहसबलेण कत्थइ मच्चू, विसभक्खणेणं च ॥१६०||
मणुयत्तणम्मि एवं बहुसो एक्कक्कयं मए पत्तं। तिरियत्तणम्मि एण्हिं साहिज्जंतं णिसामेह . ॥१६१।
रे जीव ! तुमं भणिमो कायर ! मा जूर मरणकालम्मि | चिंतेसु इमाइं खणं हियएणाणंतमरणाइं ॥१६२||
जइया रे ! पुढविजिओ आसि तुमं खणण-खारमाईहिं। अवरोप्परसत्थेहि य अब्दो ! कह मारणं पत्तो ॥१६३|| किर जिणवरेहि.भणियं दप्पियपुरिसेण आहओ थेरो। जा तस्स होइ वियणा पुढविजियाणं तहक्कंते ॥१६४||
रे जीय - जलजियत्ते बहुसो पीओ सि खोहिओ सुक्को । अवरोप्परसत्थेहिं सी-उण्हेहिं च सोसविओ ॥१६५||