________________
आराहणापणगं (१) खमगं वेयावच्चं सज्झाए चेव वावडं साहुं। उववूहणा य ण कया एस पमाओ तयं णिंदे ||२५|| साहूकिरियासु कासु वि दटुं सीयंतयं मुणिं ण कया। बहुदोसु माणुस्से थिरिकरणा निंदिरे तमहं ॥२६|| गुरु-बाल-तवस्सीणं समाणधम्माण वा वि सव्वाणं । वच्छल्लं ण कयं मे आहाराईहिं तं निंदे ॥२७|| मेरु व णिप्पकंपं जिणाण वयणं तहा वि सत्तीए। ण कयं पभावणं मे एस पमाओ तयं निंदे ||२८|| पावयणी धम्मकही वाई णेमित्तिओ तवस्सी य । विज़ासिद्धो य कवी अद्वेव पभावया भणिया ||२९|| सवाणं पि पसंसा कायव्वा सव्वहा विसुद्धेण सा ण कया तं णिंदे सम्मत्ताराहणा सा हु ||३०||
(चरित्ताराहणा -३) पंच समिईओ सम्मं गृत्तीओ तिण्णि जाओ भणियाओ। पवयणमाईयाओ चारित्ताराहणा एसा ||३१|| इरियावहे पवत्तो जुगमेत्तणिहित्तणयणणिक्खेवो । जंण गओ हं तइया मिच्छा मिह दुक्कडं तस्स |३२||