________________
आराहणापणगं (१) सुत्त-ऽत्थाणं दोण्ह वि मोहेण व अहव होज हासेणं । जो कह वि विवज्जासो एण्हि निंदामि तं पावं ||१७||
उस्सत्तो उम्मग्गो य अकरणिज्जो व्व एत्थ जो जोगो। मोहंघेण ण दिट्ठो संपइ आराहिमो णाणं ||१८|| एसो णाणायारो भयवं जइ खंडिओ मए कह वि । मिच्छामि दुक्कडं तं, संपइ अह दंसणं वोच्छं ||१९|| (दंसणाराहणा -२) णिस्संकिय णिक्कंखिय णिनितिगिच्छा अमूढदिट्ठी य । उववूह थिरीकरणे वच्छल्ल पभावणे अट्ठ |२०|| सच्चं जिणाण वयणं, एत्थ वियप्पो ण चेव कायव्यो । 'एवं होञ्ज ण होज्ज व ?' जह मह संका तयं णिंदे ||२१|| गिण्हामि इमं दिक्खं एयं लिंगं इमो य परमत्थो। मूढेण कंखिओ मे मिच्छा हो दुक्कडं तस्स ||२२|| 'मह होञ्ज ण वा मोक्खो ?' आयरियाईण जा य वितिगिच्छा। जइ मे कह वि कया सा जिंदामिह पावयं एण्हिं !२३|| दखूण रिदिपूयं परवाईणं कुतित्थिमग्गेसु । जइ मह दिट्ठी मूढा एण्हिं णंदामि तं पावं ॥२४||