________________
( ૨૫૦)
देवस्थाने च सरिति गर्ते सत्त्वते द्रहे ॥ सूर्याग्निचंद्रायतनसम्मुखं न कदाचन ॥ ३४ ॥
ઋતુવતી સ્ત્રીએ મધ, તેલ, એઠું ભોજન કાદરા, શળેલું અન્ન, પારકું અન્ન, અપવિત્ર અન્ન, તથા અડદ ખાવા નહિ. માર્ગમાં, રાખાડીમાં,ગોકુળમાં, ખેડેલા ખેતરમાં, સ્મશાનમાં, પર્વતપર, દેવસ્થાનમાં, નદીમાં, ખાડામાં, જીવ જંતુવાળા નાના ઝરામાં સૂર્ય, અગ્નિ, ચંદ્ર તથા દેવ મંદિરના સામું મુખ રાખીને કદિ મલેાત્સર્ગ કરવા નિહ. अथ पुरुषधर्मः कथ्यते ।
प्रसन्नचित्त एकान्ते भजेन्नारी मनोरमाम् ॥ प्रसन्नचित्तां सस्नेहां पुत्रार्थं न हि कामतः ॥ ३५ ॥ प्रसन्नतास्थितो गर्भो जातवेद्भाग्यवान् भवेत् ॥ सुमुहूर्त्ते च विख्यातः स्वातिजं मौक्तिकं यथा ।। ३६ ।।
પુરૂષ ચિત્તને પ્રસન્ન રાખી એકાન્તમાં મનને આલ્હાદકારી એથી સ્ત્રીનું સેવન કરે; તે પણ પ્રસન્ન ચિત્તવાળી તેમ પ્રેમવાળી હાવી ને એ. પુરૂષે પણ તેણીનું સેવન કામને અર્થે નહિ ઉત્પત્તિને અર્થે કરવુ. પરસ્પર મેઉની પ્રસન્નતાથી પ્રસવ થાય તે તે ભાગ્યવાન્ નીવડે છે; સ્વાતિ થએલા માતીની માફક સારા મુહૂર્તમાં રહેલા ગર્ભ વિખ્યાત થાય છે. नोपगच्छेत् प्रमत्तोऽपि नारीमार्तवदर्शने ॥
एकस्मिन् शयनीये च न शयीत तया सह ॥ ३७ ॥
પણ સદ્ પુત્રની રહેલા ગભ જો
નક્ષત્રમાં ઉત્પન્ન
