________________
( ૨૨૪)
..
तैलमोदकपकान्नगुल्मवल्लीप्रसूनक - ॥ તપૂજતીનાં જ હર્તા વપત્રયં યક્ષેત્ ॥ ૨૦
ગેાળ, ઘી, દુધ, દહી, સાકર, કપાસ, ભસ્મ, મીઠું, માટી, માટીનાં વાસણ, તેલ, લાડુ, પકવાન, ગુચ્છા, વેલી, પુલ, કંદમૂલ તથા પાંતરાં ચારનાર ત્રણ વર્ષના કેદખાનામાં રહે.
धान्यं हरन् कृषेर्देड्यः सबंधी भक्षणाय चेत् ॥ सबंधनत्वयोग्यः स्याच्चतुर्वर्णेषु कश्चन ॥ २१ ॥
ચારે વર્ણમાંથી કાઇ પણ મનુષ્ય ખેતરમાંના ધાન્યની ચારી કરે તો તેને દંડ કરવા અને તેને બાંધવેા, પણ જે ખાવાને ધાન્ય લે તેા તેને કેવળ બાંધવા.
#
दत्त्वा तु खातकं गेहे द्रव्यं हरति यो हठात् ॥ નિને વાળથવા સ્વ તે ૬ નિર્વાલયેત્ પુત્ ॥ ૨૨૫
ઘરમાં ખાતરીયું મુકીને બળાત્કારથી ધન હરી જાય તે ચાર પાસેથી હરેલું ધનમાલિકને સાંપાવી રાજાએ ચારને ગામમાંથી કાઢી મૃકવા. यच जैनोपवीतादिकृतसूत्राणि संहरेत् ॥
संस्कृतानि नृपस्तं तु मासैकं बंधके न्यसेत् ॥ २३ ॥ વર્ષત્રય એ પાઠ કાઇએ મૂલના અક્ષર સુધારીને કર્યો છે. પણ તેમાં ભુલ હોય તેમ લાગે છે. કારણ કે ઉપર જણાવ્યા પ્રમાણે નવી બાબતમાં મોટા દંડ કરનાર રાજા નરકમાં જાય છે. વળી યાજ્ઞવલ્કની સ્મૃતિમાં તેજ ચીજોની ચોરીને વાસ્તે તેના મૂલથી પાંચ ગણા ઈંડ કહ્યા છે. માટે વિદ્વાનોએ તે ખાખત વિચારવા જેવી છે.
