________________
(૮૪ )
श्रीत्या दत्तं तु यद्रव्यं वर्द्धते नैव तत्कदा || याचिते वर्द्धते दत्तं प्रतिमासं मिषक्रमात् ॥ २१ ॥
પ્રીતિથી આપેલું ધન તેા કાંઇ વધતું નથી પણ યાચના કરવાથી આપેલુ હાય તેનું પ્રતિમાસે વ્યાજ વધે છે. પિતૃૠળ પુત્રસ્થમિતિ नियततया क्लीबत्वादिदोषयुक्तानामपि ऋणदातृत्वप्रसंगे तद्वारणाચાર્. બાપનું દેવું છે.કારાએએ આપવુ એ નિયમથી નપુંસકાદિ દોષ વાળા રોગીષ્ટ પુત્રાને પણ દેવું આપવાના પ્રસંગ આવે તેના નિવા રણને અર્થે વિશેષ કહે છે:
सत्सु पुत्रेषु तेनैव ऋणं देयं सुतेन च ॥ येन पितृवसुप्राप्तं बांधवधिरादिषु ॥ २२ ॥
ઘણા છેકરાઓ છતાં દેવું તેજ છેોકરાએ આપવું કે જેણે નપુંસક, આંધળા તથા મેહેરા ત્યાદિક ભાઈ પાસેથી ખાપનું ધન મેળવ્યું હોય, अविभक्तभ्रातृभिर्देपतीम्यां पितृपुत्राभ्यां वावश्यक कृत्यार्थमृणं सर्वानुमत्यैव ग्राह्यं विभक्तेभ्यस्तु धनी प्रातिभाव्यतयैव देयात् તવાદ અવિભક્ત થએલાં એટલે જૂદાં નહિ થએલાં ભા, દંપતી ( સ્ત્રી, પુરૂષ ) પિતા પુત્ર વગેરેને આવશ્યક કામને માટે દેવું કરવુ પડે તો તે કરજ સર્વની અનુમતિથી કરવું. અને વહેંચાયુ હોય તે ધ્રુતીએ જામીનગીરીથી દ્રવ્ય ધીવું તે કહે છે:-~~ भ्रातृणामविभक्तानां दंपत्योः पितृपुत्रयोः ॥ ऋणलाभस्त्वेकमत्या विभक्ते प्रातिभाव्यतः ॥ २३ ॥
ભાઇઓ, સ્ત્રી પુરૂષ, પિતા પુત્ર; તેમને વેહેંચણ ન થઇ હોય
