________________
૨૧૬
કાળ આહેડી જગતમેં, ભમતે દિવસ ને રાત; તુમકું પણ ગ્રહશે કદા, એ સાચે અવદાત. ૨૫૪ એમ જાણ સંસારકી, મમતા કીજે દર; સમતા ભાવ અંગીકરે, જેમ લહે સુખ ભરપૂર. ૨૫૫ ધરમ ધરમ જગ સહુ કરે, પણ તસ ન લહે મરમ; શુદ્ધ ધરમ સમજ્યા વિના, નવિ મીટે તસ ભરમ. ૨૫૬ ફટિક મણિ નિરમલ જશે, ચેતનકે જે સ્વભાવ ધર્મ વસ્તુગત તેહ છે, અવર સવે પરભાવ. ૨૫૭ રાગ દ્વેષકી પરિણતિ, વિષય કષાય સંજોગ; મલીન ભયા કરમે કરી, જનમ મરણ આભેગ. ર૫૮ મેહ કરમકી ગેહલતા, મિથ્યાદ્રષ્ટિ અંધ; મમતા શું માચે સદા, ન લહે નિજ ગુણ સંગ. ૨૫૯ તીને કારણે તુમકું કહું, સુણે એક ચિત લગાય; મમતા છોડે મૂલથી, જેમ તુમકું સુખ થાય. ૨૬૦ પરમ પંચ પરમેષ્ટિકે, સમરણ અતિ સુખદાય; અતિ આદરથી કીજીએ, જેહથી ભવદુઃખ જાય. ૨૬૧ અરિહંત સિદ્ધ પરમાત્મા શુદ્ધ સરૂપી જેહ; તેહના ધ્યાન પ્રભાવથી, પ્રગટે નિજ ગુણ રેહ. ૨૬૨ શ્રી જિન ધરમ પસાયથી, હુઈ મુજ નિર્મલ બુદ્ધ; આતમ ભલી પરે ઓળખી, અબ કરૂં તેહની શુદ્ધ. ૨૬૩ તુમ પણએહ અંગીકર, શ્રી જિનવરકે ધર્મ, નિજ આતમકું ભલીપરે, જાણી લો સવિ મર્મ. ૨૬૪ એર સવે ભ્રમ જાળ છે, દુઃખદાયક સવી સાજ; તિનકી મમતા ત્યાગકે, અબ સાધે નિજ કાજ. ૨૬૫
