________________
२०६ ઈનમેં ટેટા નહિ કછું, એહ કેકી બાત, તિનસુ ઉત્તર અબ કહું, સુણે સજજન ભલી ભાત. ૧૩૧ તમને જે બાત કહી, અમ ભી જાણું સર્વ; એહ મનુષ્ય પરજાય સે, ગુણ બહુ હેત નિગર્વ. ૧૩૨ શુદ્ધ ઉપગ સાધન બને, એર જ્ઞાન અભ્યાસ જ્ઞાન વૈરાગ્યની વૃદ્ધિકે, એહી નિમિત્ત હે ખાસ. ૧૩૩ ઇત્યાદિક અનેક ગુણ, પ્રાપ્તિ ઈણથી હોય; અન્ય પરજાય એહવા, ગુણ બહુ દુર્લભ જોય. ૧૩૪ પણ એહ વિચારમેં, કહેશે કે એ મર્મ એહ શરીર રહો સુખે, જે રહે સંજમ ધર્મ. ૧૩૫ અપના સંજમાદિક ગુણ, રખણું એવીજ સાર; તે સંયુક્ત કાયા રહે, તીનમેં કે ન અસાર. ૧૩૬ મેકું એહ શરીરસું, વેર ભાવતે નાંહી; એમ કરતાં જે નવી રહે, ગુણ રખણું તે ઉછાહી ૧૩૭ વિઘન રહિત ગુણ રાખવા, તિણ કારણ સુણ મિત્ત, સ્નેહ શરીરકે છાંડીએ, એહ વિચાર પવિત્ત. ૧૩૮ એહ શરીર કે કારણે, જે હોય ગુણકા નાશ; એહ કદાપી ના કીજીએ, તુમકું કહુ શુભ ભાષ. ૧૩૯ એહ સંબંધક ઉપરે, સુણે સુગુણ દૃષ્ટાંત; જીણથી તુમ મનકે વિશે, ગુણ બહુમાન હેય સંત. ૧૪૦ કેઈ વિદેશી વણિક સુત, ફરતાં ભૂતલ માંહી; રત્નદ્વિપ આવી ચડે, નીરખી હરખે તાંહી. ૧૪૧ જાણ્યું રત્ન દ્વીપ એહ છે, રત્ન તો નહીં પાર; કરૂં વ્યવસાય ઈહાં કણે, મેળવું રત્ન અપાર ૧૪૨
