________________
૨૦૧
પરમે’ નિજપણું માનકે, નિવિડ મમત ચિત ધાર; વિકલ દશા વરતે સદા, વિકલ્પના નહીં પાર. ૧૯૧૯ મેં મેરા એ ભાવથી, ાિં અન ંતા કાળ; જિનવાણી ચિત પરિણમે, છુટે માહ જ જાળ. ૧૨૦ માહ વિકલ એહ જીવકું, પુર્દૂગલ મેહ અપાર; પણ છતની સમજે નહીં, ઈનમે કછુ નહિં સાર. ૧૨૧ ઈચ્છાથી નવી સોંપજે, ક૨ે વિપત ના જાય; પશુ અજ્ઞાની જીવકું, વિકલ્પ
અતિશય થાય, ૧૨૨ એમ વિકલ્પ કરે ઘણા, મમતા અંધ અજાણુ; મેતા જિન વચને કરી, પરથમ થકી હુએ જાણુ. ૧૨૩ મેં શુદ્ધાતમ દ્રવ્ય હુ, એ સખ પુદ્દગલ ભાવ; સડન પડન વિધ્વંસણા, ઈસકા એહુ સ્વભાવ. ૧૨૪ પુદ્ગલ રચના કારમી, વિષ્ણુસતાં નહીંવાર; એમ જાણી મમતા તજી, સમતાથું મુજ પ્યાર. ૧૨૫ જનની મેાડુ અંધારકી, માયા રજની ક્રૂર; ભવ દુઃખકી એ ખાણુ હૈ, ઇસુ રહીએ દૂર. ૨૨૬
એમ જાણી નિજ રૂપમે’, રહું સંદા સુખવાસ; એર સખ એ ભવાલહે, ઇસુ ભયા ઉદાસ. ૧૨૭
એણ અવસર કોઈ આયકે, મુજકુ' કહે વિચાર; કાયાસું તુમ કછુ નહિં, એહ વાત નિરધાર. ૧૨૮ પણ એહુ શરીર નિમિત્તù, મનુષ્ય ગતિકે માંહ; શુદ્ધઉપયેગકી સાધના, એણસુ બને ઉછાંહ ૧૨૯
એહ ઉપગાર ચિત્ત આણુકે, ઈનકા રક્ષણ કાજ; ઉદ્યમ કરનાં ઉચિતહે, એડ શરીર કે સાજ, ૧૩૦
