________________
- (७४)
+ सिद्धान्तसार.. दहणारुप शान तो बे, पण विशेष जाणपणारुप ज्ञान नथी. तेथी ज्ञा. नन। गौणता राखी, तुच मात्र सरदहणारुप ज्ञान तेने गएयु नहीं; अने चारित्र उत्कृष्टुंपाले, तेथी तेनी मुख्यता लीधी. एवा गौणता मुख्यताना शब्दो सूत्रमा घणे ठेकाणे जे. तेमां प्रथम तो नववाश्-सूत्रमा कोणिकनी राजनितिना गुण वखाएया. त्यां कडं के, "मातापीतानी सेवानो करणहार, मातापीतानां वचन नलंघे नही, मातापीतानुं दीधुं राज्य करे जे,” ए मुख्यताना गुंग कह्या; अने श्रेणिकराजा तेनो पीता ले तेने काष्टपिंजरे नाखीने राज्य लीधुं, ते अवगुण न गएयो ए गौणता. वली अनुत्तर विमानना देवताने उपशान्त-मोहना धणी कह्या. शाख सूत्र नगवतीजीमां. हवे उपशान्त-मोह सर्वथातो अग्यारमें गुणगणे ने, अने अनुत्तर-विमानना देवतामां तो चोथु गुणगणुं बे, पण बीजा दे. वता करतां मोहकर्मनी विटंबणा थोमी . घणो मोहकर्म उपशम्यो ने, अने थोमो नदयमां ने. ते थोमो नदयमां ने ते गौणतामा राखीने, घणो नपशमाव्यो ते गुण मुख्यतामां लइने, उपशान्तमोहा कह्या. ए गोणता मुख्यता कही.
वली नगवती शतक बीजे उद्देशे पांचमे, तुंगीयानगरीने बालावे श्री पार्श्वनाथजीना संतानीयाना गुण कह्या, ते कहे-जियकोहा, जियमाणा, जियमाया, जियलोहा, जियइंदिया, जियनिंदा जाव जीवियास मरणन्नय विप्पमुका. जि0 जीत्या बे क्रोधने, जि0 जीत्या मोहने, जि जीती मायाने, जि0 जीत्या लोचने, जि जीती इंडियोने, जि जीती निखाने, एम जा यावत् जी० जन्म तथा म मरणना जयथी मुक्त थया ले. इत्यादिक गुण कह्या, पण संजलनी चोकमीना क्रोधादिकतो बाकी , ते गौणतामा राखीने गण्या नही; श्रने घणा क्रोधादिक जीत्या , ते गुण मुख्यतामां लश्ने, क्रोधादिक जीत्या ने एम कडं. ए गौणता मुख्यता. इत्यादिक अनेक सूत्रमा साधुजीनी स्तुति वर्णवी, त्यां मुख्यताना गुण वर्णव्या, पण नदयनाव संबंधी तुछ अवगुणने गौणतामा राख्या; पण गएया नही. एगौणता मुख्यता. वली
