________________
ज्ञाते खोशवाल जिखुनजी नामे संवत १८०८ नी सालमां शिष्य थया. निखुनजीना संसारथी उदासीन प्रणाम तो खरा, तेम बुधी पण तीक्षण खरी, परंतु विचार-शक्ति यवली, तेथी जे सूत्र शास्त्र वांचे ते उलटा प्रणमवा लाग्या. एम करतां एकदा प्रस्तावे पुज्यश्री ए तेमने विचीक्षण जाणी बीजा साधु साधे थापी मेवा देशमां श्रावेला राजनगरे चोमासुं करवा मोकल्या. त्यां श्रगल सागरगहना यति निःसंतान गएल होवाथी तेमना पुस्तक पानां विगेरेना वारस त्यांना श्रावको हता तेथी निखुनजीने वांचवा वास्ते जोइए तेटली सूत्रनी प्रतो मली. निखुनजी पण ते प्रतो वांचवा मांड्या, पण स्याद्वाद पद लान्छित् अनंत नयात्मक श्री जिन-वचनना साचा रहश्य समुद्र सरखी बुद्धीवाला जीवोने पण गुरुगम्य पूर्वक पामवा योग्य, ते जिखुनजी सरखाने गुरुगम्य वगर साचां रहश्य क्यांथी मले ? हवे पूर्वोक्त श्रावकदत्त सूत्रोनी प्रतो वांचवाथी जिखुनजीना मनमां अनेक कृतक उत्पन्न थवा मांड्या. बेवटे विधिए सूत्र वांचवानी असर जिखुनजी ने थइ के श्री नषीत सूत्रना बारमा उद्देशाना पेहेला तथा बीजा सूत्रमां क्युं छे के, जे कोइ साधु साधवी अनेरा कोइ प्रसजीवने मुंज सुत्रादिकना पासाव बांधे, बंधावे छाने बांधताने जलो जाणे, तेमज पूर्वोक्त पासाव बांध्या सजीवने बोने, बोकावे अने बोमताने जलो जाणे तो चोमासी प्रायश्चित यावे. श्रावो साधु संबंधीनो लेख वांचीने एकान्त मतीए एवो निश्चय करो लीधो के, मरता जोवने जो साधु बचाववा सारु खोलें तो चोमासी प्रायश्चित पामे, अर्थात चार महिनानुं चारित्र खूए; त्यारे प्रहस्थी मरता त्रसजीवने बोलावे तेमां तेने धर्म पुन्य क्यांची थाय ? नज थाय, पाप लागे. एवी रीते श्रीमद् दया जगवती विषे श्रश्रद्धा उपनी तेमज श्रीमद् भगवतीजी सूचना जाठमा शतकना बहा उद्देशामां श्रमणोपासक (श्रावक ) तथारूप असंयति 'अवृतिने सचित चित, सुकता श्रसुकता अस्नादिक प्रतिलाने तो तेने एकान्त पाप थाय, पण किंचीत निर्जरा न थाय एम कथुं
