________________
'सिद्धान्तसार..
( ४९१ )
भावार्थ:-- हवे जुन ! आ पाठमां एम कयुं के, जीवसहित कायाने जीव कहीये, अने जीव बोया पनी मुवा कलेवरने अजीव कहीये. ते कारमण शरीर व्यवहारमा नजरे न आवे ते आश्री कायाने वरुपी कहीये. तेमज कायाने उदारिकादि शरीर आश्री रुपी पण कहीए. जीव सहित कायाने सचित्त कहीये अने जीव बोझ्या पली मुवा कलेवरने श्रचित कहोये. जीवसहित कायाने आत्मा कहीए अने जीप मेममा पनी मुवा कलेवरने अनात्मा कहीए. ए जुन ! काया कर्मनी प्रकृति ले तेने जीव कह्यो बे. तेज रीते पुन्य, पाप अने बंध पण शुजाकर्म . ए न्याये पुन्य, पाप अने बंधने जीव कहीये.
तेवारे तेरापंथी कहे जे के “ कारमण शरीरने तो सूत्रमा गम मम रूपी कयुं बे. अहीयां कारमण शरीर श्राश्री कायाने श्रपी केम कही हशे ? " तेनो उत्तर. हे देवानुप्रीय ! कारमण शरीरने सूत्रमा गम गम रुपी कांडे ते तो अमे पण जाणीए बीए; पण अजुनां वचन सात नये करीने ले. इहां व्यवहारमा कारमण शरीर नजरे म आवे ले आश्री अरूपी कडं . जेम दस-वैकालीक सूत्रमा शाम्मा अध्ययनमा श्राप वस्तु वादर डे पण सुक्ष्म कहो . ते पाठः
अहसुहुमाइं पेदाए, जाइं जाणित्तु संजए; दयाहिगारो जूएसु, आस चिह सए दिवा. ॥२३॥ कयराई अझ सुस्माई, जाइं पुविज संजए; इमाइं त्ताइं मेदावी, आइखिक वियकणे. ॥१४॥ सिणेहिं पुप्फ सुहुमंच, पाणुतिंग तहेवय; पणमं वीय हरियंच, अंग सुहुमंच अहम. ॥१५॥ एवमेआणि जाणित्ता, सब जावेण संजए; अप्पमत्तो जए निच्चं, सविंदिय समाहिए. ॥१६॥ अर्थः-श्र आठ सुदम जे पागल कहेशे ते पे जोइने जा
