________________
( २७० )
+ सिद्धान्तसार.
·
दक्षणा दइने जु० मनोइझ काम जोग जोगधीने जि० यज्ञ करीने तब् त्यार पढी ग० जाजे तुं ख० दे क्षत्रीराजा ! ३० ए० एम० पूर्वोक्त श्रर्थ नि० सांजलीने दे० जे जे सुखकारी व्यहिंसादिक जेम धर्म तेम जोगादिक जाणवा. इत्यादिक हेतु का० कारणे चो० प्रेर्याथका तप तेजार पी न० नमिराज रुपी दे० शकेंद्र प्रत्ये ५० एम म० बोल्या. ३०. जो० जे कोइ स० दसलाख मा० मासमास प्रत्ये ग० गायनुं दान दे त० एवा दातार होय तेने पण सं० संयम श्रेय होय. श्र० ( गायादिक) देता होय तेने अथवा किं० थेोकुं पण न देतो होय तेने पण संजम जलो. ॥ ४० ॥
जावार्थ:- दवे जु ! इहांतो इंडे सम कितनुं पारखु करवा वास्तें प्रश्न पुढया के, " हे ! नमीराय ! तमे मोटा यज्ञ करीने, ब्राह्मणोने श्रमण शाक्या दिकने जमामीने, दक्षणा दइने, अने मनोश जोग जोगवीने पी दिक्षा लेजो. " तेवारे नमिराज रुषीश्वरे कयुं के दे ! दस लाख गायो महीने महीने दान दे, तेने पण संजम श्रेय बे, अने किंचीत मात्र दान न दे, तेने पण संजम श्रेय बे. ए जुटे ! दानना देणहार ने देहारने वन्नेने संजम श्रेय (जलो ) कह्यो; पण ब्राह्मपोने दान देतुं निषेध्युं नथी. ए नमीराज रुषीनुं वचन श्री केवलीनीपरे निस्पृहपणानुं . हवे जुडे ! जो जीनमार्गमां केवलज्ञानीए श्रसंजति, तिने ब्राह्मणोने दान दीधामां सूत्रमां को ठेकाणे पाप क होत तो, नमिराजरुपी एम कहता के " हे ! हूं तो संजति छातिने ब्राह्मणोने दान देवामां पाप तथा नारकीनुं कारण जाणुं हुं" पण एम नथी कयुं. केमके तमारा सरखी श्रद्धा नमीरायनी होत तो निषेधता, पण तेमनी तमारा सरखी श्रद्धा नहोती; तेथी तेमणे निस्पृहपणे वचन कयुं. ते केवलज्ञानी गणधरे सूत्रमां गुंथ्युं, ते वचन प्रमाण बे, पण कुमारनां तथा नृगुना बेटानां विवाद वचन प्रमा
मां नथी. बली यहीं तो ब्राह्मण गुरुनी बुद्धे पुजावे बे, तथा गुरुनी बुद्धे ( मोहने देते ) दान ले बे, तेने धर्मना द्वेषी जाणी गुरुबुद्धे जमा -
