________________
(२०६)
+ सिद्धान्तसार एकान्त पदे न बोलवी, ते माटे ना कह्यु बे. स्हेज स्वन्नावे कोई प्रा. वीने पुढे के, हे स्वामी ! चोरने मार्यानुं शुं फल ले ? तेवारे साधु हिं. सानां फल कही देखामे, अने चोरने बोमाववा उगारवानां फल पुढे त्यारे जलां फल कही देखामे. वली तमारा मतमा तो, चोरने मारे अने चोरने नगारे ए बेहुनां फल सरखां ने. त्यारे कोइ साधुने प्रावीने कहे के, हे स्वामी! मुजने चोर मारवाना पचखाण करावो, तेवारे साधु पचखाण सुखे करावे; पण कोइ कहे के, मुजने चोर उगारवाना पचखाण करावो,त्यारे साधु न करावे. हवे जो बेउ वातोमां सरखा गुण अवगुण होय तो नगारवाना पचखाण केम न करावे ? एम हैयाथी विचारी जुर्ज, तेवारे तेरापंथी कहे जे के “अनुकंपा कर्याथी लान होय तो नमीराज रुषीश्वरने इंजे कयु के, मीथीला नगरी बले , तमारी आंखमां अमृत वसे ने, तमे सामु जुन तो बलती रही जाय. तेवारे अनुकंपा कीधां लान जाणे तो नमीराजे सामु केम न जोयुं ?' एवं एकान्त जुठ बोले , कारणके नत्तराध्ययनजीमां तो नीचे मुजब कडं . ते अध्ययन ए मानो गाथा १२, १३, १४, १५, १६:
एस अग्गीय वाऊय, एयं मऊ मंदिर; जयवं अंतेनरं तेणं, कोसणं नाव पिरकदं. ॥१२॥ एयमठं निसामित्ता, देन कारण चोर्छ, त नमिराय रिषि, देविंदं इण मबवी. ॥१३ ॥ सुहं वसामो जीवामो, जेसिमो नदि किंचणं; मिदिलाए मछमाणोए, नमे मऊ किंचणं. ॥ १४॥ चत्त पुत्ते कलत्तस्स, निवा वारस्स निकणो; पियं नविधए किंच, अप्पियं पि न विद्यए.॥ १५ ॥ बहु खु मुणिणो नई, अणगारस्स निख्खुणो; सवन विप्प मुक्कस्स, एगंत मणू पस्सन. ॥१६॥
