________________
( १३२) शतपदी भाषांतर. (२) जे जिनप्रणीत ज्ञानदर्शन चारित्र अने तपY आराधन ते
नेज आज्ञाआराधन कहे छे. . (भक्तपरिज्ञा.) (३) राजाने माटे झुपडं अने गामधणीना माटे चित्रशाळा करवी
विरुद्ध गणाय, तेम तीर्थकर अने आचार्य माटे समजवु. (४) जेम प्रमाददोषे करी राजानी आज्ञा तोडतां वधबंधादि
थाय छे तेमज प्रमाददोषे करी जिनाज्ञा तोडतां पण दु
र्गतिनां दुःख थशेन. . (५) तीर्थकरतुं वचन पाळतां आचार्य- वचन पाळ्युंज थाय छे.
(ओपनियुक्ति.) (६) जेम कोइ राजानी कोइ जाणी जोइने आण भांजे तो तेने
सखत शिक्षा थाय छे अने अणजाणे भांजे तो माफी मळे
छे तेमज जिनाज्ञा विषे पण जाणq. (७) जे लुब्ध थाय छे ते सर्वजिननी आज्ञा तोडे छ; अने जेणे
आज्ञा तोडी तेनुं सर्व रद गणाय छे. (८) एक जण अकार्य करे तो पछी तेने जोइ बीजो पण करे. एम सुखशीळता थतां थतां अंते तपसंयमनो नाश थाय.
. (पिंडनियुक्ति.) (९) चरणकरणमां शिथिळ थतां सस व्यवहार पण नाश पामे छे. रिण ज्यान जान पोताना ज्ञानदर्शन चारित्रने सूकी आप, ते
वेळा जाणवू के तेने परजीवोपर अनुकंपा नथी. (११) जिनवचन मूंकतां जेने दुःख न थयुं, तेने बीजानुं दुःख दे. खी दुःख नहिज थाय.... (१२) आचारमा वर्तनार शुद्ध आचारनी निःशंकपणे प्ररूपणा , करी शके छे; पण आचारहीन होय ते शुद्ध आचारनी
प्ररूपणा कोइकन करे छे.
