________________
પર્વ બધી પ્રીતિ હતી કે પાંચ તીથિના ઉપવાસ તે તેમણે છેવટ સુધી છોડ્યા ન હતા. પર્યુષણમાં છઠ્ઠ, અઠ્ઠમ, અને કઈ વખત અઠ્ઠાઈ પણ કરતા હતા, તેમ બીજાઓને પણ તપશ્ચર્યા કરવા પ્રેરણું કરતા હતા. ધર્માદા ખાતાની ટીપ ભરાવવામાં માન અપમાનને લેશ પણ ભય રાખ્યા વિના શ્રાવકોને કહી ઝાઝી કે થેડી મદદ કરાવ્યા વિના ભાગ્યે જ રહેતા હતા. આ બાબતમાં તેઓ છેવટે બીજા પર ભલામણના પત્રો લખી આપીને પણ પોતાની ફરજ બજાવતા હતા. તેમની શરીર સંપત્તિ ઘણીજ સારી હતી. તેમની જીંદગીમાં તેમણે ભારે મંદવાડ ભેગા હેય, એવો એક પણ પ્રસંગ આવ્યો નથી. પુસ્તક સંગ્રહ તરફ તેમની સારી પ્રીતિ હતી. પિતે વાંચી શકે તેવાં હોય કે ન વાંચી શકે તેવાં હોય તે પણ “કેઈને ઉપયોગમાં આવશે,” એમ કહી સંગ્રહ કરતા હતા. કેઈને જરૂર જણાતાં તે વાંચવા કે રાખવા આપવાને જરા પણ અચકાતા નહિ. તેમની પાસે પુસ્તકોને ઘણું સારે જથ્થ હતું, અને તેની યોગ્ય વ્યવસ્થા પિતાના હાથે જ તેઓશ્રીએ કરી દીધી છે, તે આપણે સ્વર્ગગમન પ્રકરણમાં કહી ગયા છીએ. આવડે મેટે સાધુ સાધ્વીને પરિવાર હોવા છતાં તેઓશ્રીની શાંતતા, સહનશીલતા, અનુપમ ચરિત્રતા, નિરભિમાનતા, સરલ હદયતા વગેરે ગુણે ભાગ્યેજ એક વ્યક્તિમાં એકઠા થયેલા જોવામાં આવે છે. તેઓશ્રી પિતાની પાછળ ગ્ય, સમુદાયને નિર્વાહ કરનાર ગાદીવારસ તરીકે પંન્યાસજી મહારાજશ્રી કેસરવિજયજી ગણિને પિતાના હાથે જ નિર્માણ કરી ગયા છે, અને તે માટે તેમને સર્વ સાધુ સાધ્વી સમુદાય આચાર્યશ્રીને ગાણું થયે છે, અને પન્યાસજી મહારાજશ્રી પણ આચાર્યશ્રીના પગલે ચાલી સર્વ સમુદાયને ગ્ય સારણ વારણ કરી આચાર્યશ્રીને વિરહ જણાવા નહિ દે, એજ અંતિમ પ્રાર્થના છે.
આચાર્ય મહારાજશ્રી વિજયકમળસૂરીશ્વરજીના ચરિત્રના મુખ્ય બનાવેની ટુંક નેધ. જન્મ. પાલીતાણામાં સંવત ૧૯૧૩ના ચિત્ર સુદ ૨.
