________________
૪૧
આ અભિપ્રાય મહારાજશ્રીને જણાવવામાં આવ્યો ન હતો, પણ ૫. લાભવિજયજી તથા સંધના આગેવાન મહારાજશ્રી પાસે આવ્યા, અને જણાવવા લાગ્યા કે આપ દીર્ધાયુષી થાઓ, છતાં આપશ્રીને દાનપુન્ય અગર જે કાંઈ ધર્મ કરાવવા ઈચ્છા ડેય તે આપ સાહેબ જણાવે. તેમ કરવા અમે તૈયાર છીએ. મહારાજશ્રીને તાવ તથા દમ ચડે, પણ બહુજ ઉપયોગમાં હતા. તેમણે કહ્યું કે મારે કાંઈ પણ કરાવવા ઈચ્છા નથી. પણ સંઘ જે કરશે તે યોગ્ય જ કરશે. પછી પં. લાભવિજયજીએ પૂછયું કે “આપને કાંઈ પણ કહેવું, લેવું, દેવું, કે ભલામણ કરવાની હોય તે જણાવો” ત્યારે મહારાજશ્રીએ પ્રત્યુત્તરમાં જણાવ્યું કે મારે જે કાંઈ કહેવાનું છે, તેની નોંધ મેં મારી નેંધ પિથીમાં કરેલ છે, તેમાંથી જોઈ લેજે. મારે બીજું કાંઈ કહેવાનું નથી.”ઉપર પ્રમાણે આશે સુદને દિવસે વાત થઈ હતી. સુદ ૧૦ ના દિવસે હેજ આરામનાં ચિન્હ જણાયાં અને નેંધ પોથીમાં કાંઈક લખવાનું યાદ આવવાથી ખાંતિમુનિ પાસે તે લખાવી તે ધથી પિતાની પાસે રાખી. આથી ભકિત કરનારા ભકતનાં મન કાંઈક પ્રફુલ્લિત થયા. મહેનત સફલ થવાની આશા બંધાઈ. પરંતુ મનુષ્યનું ધાર્યું શું થાય છે? મનુષ્ય ધારે છે કોઈ ને થાય છે કાંઈ. કાળની ગતિ અકળ છે. આસો સુદી ૧૦ને દિવસ પૂર્ણ શુદ્ધિમાં પસાર થયે. સાંજના પાણી વાપરી ચેવિહારનું પચ્ચખાણ કર્યું, અને પ્રતિક્રમણ કરવાની તૈયારીઓ કરી. મહારાજશ્રી, પં. લાભવિજયજી તથા પ્રેમવિજયજી એ ત્રણ જણાએ ઓરડામાં જુદું પ્રતિક્રમણ શરૂ કર્યું. બીજા સાધુઓ સંઘસમક્ષ પ્રતિક્રમણ કરવાની હજી તૈયારી કરતા હતા, તેટલામાં તો મહારાજશ્રોએ ઈરિયાવહિ પડિકમી એક લેગસસને કાર્યોત્સર્ગ કર્યો. આ કાયોત્સર્ગમાં ચોવીશ તીર્થકરનું સ્મરણ આવે છે. આ સ્મરણમાં તેઓશ્રી એવા તે તલ્લીન થઈ ગયા કે લાંબા સમય સુધી પાછો કેઈને જવાબ જ આપે નહિ. જ્યારે તેમણે કાયોત્સર્ગ લાંબી મુદત સુધી પાળે નહિં એટલે પં. લાભવિજયજી મહારાજશ્રીને બે ચાર વાર બોલાવ્યા; પણ જવાબ કેણ આપે? કારણ કે જવાબ આપનાર આત્મા તે ક્યારનેએ પ્રભુ સાથે
