________________
२७
છતા તું નરકમાં પણ પૂર્વે કહેલા દુ:ખને અનંતીવાર પામ્યા છું. (૮૪)
सत्सु नरय महीसु, वज्जानल दाह सीअयविअणासुः वसिओ अनंतखुत्तो, विलवंतो करुण सहेहिं. ८५
હે જીવ! તું વજાગ્નિના દાહવાળી અને ઘણી જ શીતવેદનાવાળી સાત નરક પૃથ્વીઓમાં કરુણુ શબ્દથી વિલાપ કરતા છતા અનતીવાર વસ્યા છે. (૮૫)
पिय माय सयण रहिओ, दुरंत वाहिहिं पीडिओ बहुसो; मणुअभवे निस्सारे, विलाविओ किं न तं सरसि . ८६
હે જીવ! આ અસાર મનુષ્ય ભવમાં પિતા, માતા અને સ્વજન રહિત તથા દુ:ખે કરીને અંત છે. જેના એવા વ્યાધિયે ઘણીવાર પીડા પામેલેા અને વિલાપ કરતા તુ, તે મનુષ્ય ભવને કેમ સંભારતા નથી? (૮૬)
पवणुव्व गयणमग्गे, अलख्खओ भमइ भववणे जीवो; ठाणद्वाणमि समुज्ज्ञऊण घण सयण संघाए. ८७
હે આત્મન્! આ જીવ સંસાર રૂપ અટવીમાં ઠેકાણે ઠેકાણે ધન તથા સ્વજનના સમૂહને ત્યાગ કરીને આકાશ-માર્ગમાં પવનની પેઠે અદૃશ્ય રૂપે થયા છતા ભમે છે.(૮૭)
विद्धिज्जंता असयं, जम्म जरा मरण तिख्ख कुंतेहिं ॥ दुह - मणुहवंति घोरं, संसारे संसरंत जिआ ||८८॥
