________________
२४०
प्रशुश्र
अर्थ:-( बालसुलभाणं) अज्ञानीने सुसल सेवा ( अक्कोस ) माझेश, ( हणण ) उनन, ( मारण ) भार ( धम्मब्भंसाण ) तथा धर्मनो नाश-तेना (जहुत्तराणं) अनुङभे (अभावम्मि) अलामां ( धीरा ) धीर पुरुषो ( लाभं मन्नइ ) લાભ માને છે. એટલે અજ્ઞાનીના કરેલા આક્રોશમાં હનનાદિક તા નથી કર્યુ ? અને હનન કરે તેા હજુ મારણુ તા નથી કર્યું–મરણ પમાડવા તેા નથી ? કદી મૃત્યુ પમાડે તે પણ મારા ધબ્રશ તા કર્યા નથી ? એમ ઉત્તરોત્તર અભાવથી લાભને માને છે અર્થાત્ મૃત્યુ પર્યંતના કષ્ટમાં પણ ક્રોધ કરતા નથી. ૪
1
रे जीव ! सुहदुहेसु, निमित्तमित्तं परो जीयाणं पि । सकयफलं भुंजतो, कीस मुहा कुप्पसि परस्स ॥ ५ ॥
अर्थ:- ( रे जीव ) डे ७१ ! ( जीयाणं पि) भवाना भेटले प्रशमोना ( सुदुहे सुभमने विषे ( परो ) अन्य मनुष्य तो ( निमित्तमित्तं ) निमित्त मात्र ४ छे, तेथी ( सकयफलं ) पोतान! रेखा उर्भना जने ( भुंजतो ) लोगवतो थ। ( परस्स ) जीन पर ( कीस मुहा ) शा भाटे गट ( कुप्पसि ) छाप रे छे ? ५.
कोहवसट्टे भंते !, जीवे किं जणइ इय विजाणंतो । भगवइवयणं निल्लज्ज, देसि कोवस्स अवगासं ॥ ६ ॥
अर्थ:——(भंते) डे लगवन् ! (कोहवसट्टे) डोधने आधीन थये। थ। (जीवे) व ( किं जणइ ? ) शु उत्पन्न ४२ छे ? ' सेना उत्तर भाटेनु ( इय भगवइवयणं ) मा भगवतीनु ं वथन ( विजाणंतो ) लशुतो थ। पशु ( निल्लज्ज ) हे निर्स ! ( कोवस्स) डोधने ( अवगासं ) अवाश प्रेम ( देसि ) आये छे ? ६.
શ્રી ભગવતીસૂત્રમાં ક્રોધ કરતા જીવ અનેક પ્રકારના માઠા કને ખાંધે છે વિગેરે સ્પષ્ટ કહેવું છે તે પાઠ સાથે કહે છે
कोहवसट्टे भंते जीवे किं बंधइ ? किं पकरेइ ? किं चिणोइ ? किं उवचिणोइ ? गोयमा ! कोहवसट्टेणं जीवे आउअवजाओ सत्तकम्मपगडिओ सिढिलबंधणबद्धाओ घणियबंधणबद्धाओ पकरेइ । हस्सकालठिइआओ दीहकालठिइआओ पकरेइ । मंदाणुभागाओ तिव्वाणुभागाओ पकरेइ । अप्पपएसगाओ बहुपए
