________________
૧
પુદ્ગલ ખલ સાંગીપરે, સેવે અવસર તનુ અસક્ત જયું લાક્ડી,
જ્ઞાનભે પુદ્ગલના સંગ મળ સીખા, દુષ્ટ સદેશમાને એ તે શીર પાસેથી અવસર દેખી કામ કઢાવી લે, શરીરે અશક્તિ આવે તેા ન છૂટકે લાકડી રાખે, લાકડી રાખવી એ શરમની વાત છે.
દેખ !
પદ્મલેખ !!
અંતરાત્મ દશાવાળા પુદ્ગલના સંગમાં ઉભે હાવા છતાં તેને ભેદ જ્ઞાન દર્શાતુ, અનુભવાતું હાય છે. તે આત્માની પસાર થતી ક્ષણેા, સમય, કલાકો, દિવસે સફળ થયા એમ કહેવાય.. ...
જસડસ્થિ મચ્ણા સખ્ખ, જસ્સ વસ્થિ પલાયણ જો જાણે ન મરિસ્સાઑ, સે। હું એ સુએ સિયા ।૪૧૫
જેને મૃત્યુ સાથે ભાઈ ચારા છે. જે મૃત્યુથી નાશી જવાના છે, જેને વિશ્વાસ છે કે હું મરીશ નહિ એવી વ્યક્તિ ધર્માં-ધર્મોનું કાય. કાલે કરીશ એમ કહે...બાકીના આત્માઓએ તે ક્ષણે ક્ષણે ધમ આરાધવાના છે...
A
અનાતિકાળથી આ યમરાજે અનતાના ગ્રાસ કરી નાંખ્યા. છતાં અગ્નિમાં ઘાસલેટ નાંખવાથી જેમ અગ્નિ માફક તેની ભૂખ વધતી જ ગઈ. તેણે કેટલાના હૈયામાં વલેાપાત કર્યાં તેના કાઇ આંકડો નથી, એના મુખમાં આવે એ તે વાત કરતાં ખેલતાં ખેલતાં બધ થઈ જાય. પણ તારી સામય કયારે આવશે તેની ખખર છે ! શુ
