________________
૨૦૯
પાંચ અનુષ્ઠાનો પૈકી પ્રથમ એ અનુષ્ઠાનામાં ભવની આસક્તિ હાય છે અને ત્રીજામાં અનાભાગ હાય છે, અર્થાન્ સ મૂòિ મ પ્રવૃત્તિ જેવુ તે હેાય છે. આ લેાકમાં કીતિ વગેરેની જે ઇચ્છા અને પરલેાકમાં દેવતા સ ંબધી ઋદ્ધિ વગેરેની જે ઇચ્છા તેને ભવની આસિત કહેવાય છે અને જે અનુષ્ઠાન કરાઈ રહ્યુ છે એને ચાગ્ય અધ્યવસાયના અભાવ એને અનાભાગ કહેવાય છે. જે ત્રણ અનુષ્ઠાનેાને વિદ્વાનેા સુંદર અનુષ્ઠાન નથી કહેતા, એ ત્રણ અનુષ્ઠાના અચરમાવત્ત કાળમાં ચાક્કસ હાય છે. ચરમાવત્ત કાળમાં સ્વાભાવિક રીતે ક ખ ધની ચેાગ્યતા સ્વરૂપ જે મલ છે તેની અલ્પતા હેાવાથી ચરમાવવત્તી જીવાથી કરાતા અનુષ્ઠાન, અચરમાવત્ત વત્તી જીવાથી કરાતા અનુષ્ઠાનની અપેક્ષાએ જુદા છે. નિરોગી માણસને ભેાજનાદિ, મલની વૃદ્ધિ માટે થાય છે અને રાગી માણસને એ જ લેાજનાદિ રોગની વૃદ્ધિ માટે થાય છે, તેમ ચરમાચરમાવત્ત વત્તી જીવાના એક સરખા દેખાતા ગુજિનાદિ અનુષ્ઠાનામાં પણ ભેદ છે કારણ કે ચરમાવત્ત વત્તી' અનુષ્ઠાન કરનાર અને અચરમાવત્ત વત્તી' અનુષ્ઠાન કરનાર એ એમાં ભેદ છે, અને એનું કારણ એ છે કે એકમાં ઉપર જણાવ્યા મુજબ કખ ધની ચેાગ્યતા તુચ્છ કાટિની છે, જ્યારે ખીજામાં એ અધિક છે. આ રીચે કર્તાના લેથી અનુષ્ઠાન ભિન્ન છે એ સમજી શકાય છે.
મહામહાપાધ્યાય શ્રી યશેાવિજયજી મહારાજા શ્રી
૧૪
