________________
૧૯૭ થાય તે રૂપનું ફેરફાર થઈ જાય તેમ જીવન પરિવર્તન થાય તે અશુભમાંથી શુભમાં જરૂર આવી જ શકે.. અનુકુળ સંગે ઉપસ્થિત થતાં રાણી લીલાવતીને પણ પાપેદય નષ્ટ થયે...
હવે રાજા લીલાવતીને વિચાર કહે છે...અરેરે મેં કેવી ભૂલ કરી ! ઘેર ભયંકર અન્યાય કરી પાપ કર્યું. રાણી નિર્દોષ છતાં મેં કલંકી દેખી. બન્નેમાંથી એક પણ વ્યક્તિતું વ્યક્તિત્વ ન જ જોયું તેનું આ પરિણામ મારૂં શું થશે. રાજાને કદંબા યાદ આવતાં કદંબાના કાવત્રાને ખ્યાલ આવે. ખાડે છેદનાર ખુદ પોતે જ તે ખાડામાં પડે છે. પોતાના સુખ માટે બીજાને દુઃખી કરનાર કયારે પણ સુખી થતું નથી. સુખ મેળવવા બીજાને દુઃખી કરવાથી દુઃખની કાતિલ ખીણમાં ભેંકાઈ જશે. કદંબાની આ જ દશા થઈ. તેનું રાજમહેલ કે રાજા પ્રત્યે નગરમાં કંઇ જ સ્થાન ન રહ્યું.
પેથડશા બીજા દિવસે સમયસર રાજસભામાં ગયા... મહારાજા ન આવ્યા તેથી મહેલમાં રાજન સમીપે જઈ જુએ છે તો રાજા ચિંતાતુર, ઉદાસીન છે. રાજ-આપ કેમ ઉદાસ જણાઓ છો. કેટલી મોટી ચિંતા ઘેરી ગઈ લાગે છે. આમ વિનયથી પૂછયું ત્યારે રાજનના નેત્રમાં અશ્રુથી ભરેલા ટપ ટપ થવા માંડયા. મંત્રીશ્વરે તે અશ્રુને પ્રેમથી તે સાફ કર્યા. રાજન કહે..અરે ભાગ્યશાળી મંત્રીશ્વર, મને રાણી લીલાવતીની ચિંતા થાય છે. અભાગીયે હું કે જોયા વિના તમે તથા રાણીને આ૫ અપી દીધે.
