________________
ભેગવવા માતા-પિતા પુત્રાદિમાંથી એક પણ જીવ સહાયક બનતું નથી. ૨૬ છે
મૂલમ – અન્ન ન કુણઈ અહિઅં, હિઅંપિ અપ્યા કરેઈ ન હું અન્ન ? અપકર્યા સુખ-દુખં ભુજ સિ તા કિમ દીણ મુહે મારા સંસ્કૃત છાયા – અન્ય ન કરે ત્યહિત, હિતમપ્યાત્મા કરોતિ નવાન્યા આત્મ કૃતં સુખ દુઃખ, ભુક્ષે તતઃ કસ્માત્ દીન મુખ પારકા
રે જીવ! સંસારમાં અન્ય કેઈ અહિત ન કરતાં આત્મા જ આત્માનું અહિત કરે છે અને આત્મા જ આત્માનું હિત કરે છે આત્માએ કરેલ સુખ દુઃખને આત્મા ભગવે છે તે પછી તું શા માટે દીનતાને ધારણ કરે છે. ૨૭ મૂલમઃ
બહું આરંભ વિદ્રત્ત, વિત્ત વિલાસ તિ જીવ! સયણ ગણા તજજણિય પાવકસ્મ, અણુહવસિ પુણે તુમ ચેવ પર સંસ્કૃત છાયા
બહારમ્ભાજિતંવિત્ત મનુભવન્તિ જીવ! સ્વજન ગણ તજજનિત પાપકર્મ, અનુભવસિ પુનત્વમેવ છે ૨૮ છે
રે જીવ! અનેક પ્રકારના મહારમ્ભથી અને છળ પ્રપંચાદિથી ઉપાર્જન કરેલ ધનને ઉપભેર સ્વજન સમુદાય કરે છે પરંતુ દ્રવ્ય ઉપાર્જન કરતાં બાંધેલ અનેક પ્રકારના ચિકણા કર્મોનું કહુફળ તે આત્મન્ ! તારે જ ભેગવવાનું છે . ૨ |
