________________
(१२७) हवे अति देशथी कुमतिनो बाकी रहेलो मत निराकरण करी कहे . एतेनेदमपि व्यपास्तमपरे यत्प्राहुरझाः परं, पुण्यं कर्म जिनार्चनादि न पुनश्चारित्रवधर्मकृत् । तछत्तस्य सरागतां कलयतः पुण्यार्जनहारतो, धर्मत्वं व्यवहारतो हि जननान्मोदस्य नो हीयतेए३
अर्थ-जेमणे सूत्रनुं तात्पर्य जाण्यु नथी, एवा केटलाएक अज्ञानी पुरुषो कहे ने के, जिनपूजन करवानुं कर्म पुण्य रूप , पण ते चारित्रनी जेम धर्मनुं कारण नथी. आप्रमाणे कहेनाराउनो मत आ शुद्ध जिनपूजा धर्मत्वनुं कारण ने, एम साबित करवाथी उडी जाय बे. ते जिनपूजादिकर्म चारित्रनी जेम सरागपणाश्री युक्त होय तेश्री व्यवहारथी तेनुं धर्मत्व हणातुं नश्री कारणके पुण्य उपार्जन करवाना धारने लश् मोदनुं ते कारण थाय ने. ए३
विशेषार्थ- श्रा शुछ जिनपूजनमां धर्मत्वर्नु व्यवस्थापन श्राय , तेथी अद अर्थात् सूत्रना तात्पर्यने नही जाणनारा एवा जे पुरुषो कहे जे के, जिन पुजा पुण्यकर्म डे पण ते चारित्र नी जेम धर्मनुं कारण नथी, ते लोकोनो मत उडी जाय जे. तेने अतिदेशथी स्फुट करे . ते जिन पूजा विगेरे कर्म चारित्रनी जेम रागसहित होवाश्री तेनुं धर्मत्व व्यवहारथी हणातुं नथी कारण के पुण्यार्जन घारा शुनाशुल व्यापार पणे ते मोदनुं कारण जे. ते विषे श्री वाचकें कहे डे के- जे पुरुष जिननवन,