________________
૧૪૯
ઓળખી આત્માને અનુપયેગી એવા પુદગળ પ્રમુખ પરદ્રવ્યોથી નિવૃત્ત થવું અને આત્માનાજ ગુણમાં મક્કમપણે પ્રવૃત્ત થવું. શેય એટલે જાણવા ગ્ય સર્વ દ્રવ્ય જાણીને તજવા ગ્ય તજવા અને આદરવા ગ્યજ આદરવા, એજ સાર વિવેકનું ફળ છે; બાકી પિપટની પેરે કેવળ મુખપાઠ માત્રથી તે આત્માનું કંઈ વળે તેમ નથીજ.
૨૪ ઉપાદેય આતમગુણ છંદ, જાણે ભવિક મહા સુખકંદ–આત્માના અનંત ગુણને વૃંદ એટલે સમુદાય એજ ઉપાદેય એટલે આદરવા-આરાધવા યોગ્ય છે, અને એ જ આત્માને પરમ સુખકારી છે. સ્વગુણવંદની ઉપેક્ષા કરી અને આત્મગુણના વિરોધી અવગુણોને પિષી તેિજ પિતાને શત્રુ બને છે. તેથી જ તેને સંસારચક્રમાં અનંતકાળ પર્યન્ત રઝળવું પડે છે. આવી મહા ખેદકારક અને ગંભીર ભૂલ સુધાર્યા વિના તેને છૂટકે જ નથી. તે વિના પિતે પોતાના આત્મામાં જ સત્તાગત રહેલ અનંત સુઅને આસ્વાદ-અનુભવ કરી શકવાને નથી. અનંતકાળથી ચાલી આવતી આ પિતાની ભૂલ સુધારી સ્વદોષમાત્રને ઉમૂળી નાંખવાજ યત્ન કરે જરૂર છે કે જેથી આત્મામાં સત્તાગત રહેલા સકળ ગુણવંદ સહજ જાગૃત થઈ પ્રકાશિત થઈને રહેશે.
૨૫ પરમ બોધ મિથ્યા દગરોધ–મિથ્યાગ એટલે મિથ્યાત્વ-વિપર્યય-વિપરીત વાસના, તત્ત્વમાં અતત્ત્વબુદ્ધિ અને અતત્વમાં તત્વબુદ્ધિ, ગુણમાં દેષબુદ્ધિ અને દોષમાં ગુણબુદ્ધિ, હિતમાં અહિતબુદ્ધિ અને અહિતમાં હિતબુદ્ધિ, સુદેવમાં કુદેવબુદ્ધિ અને કુદેવમાં સુદેવબુદ્ધિ, સુગુરૂમાં કુગુરૂબુદ્ધિ અને કુગુરૂમાં સુગરૂબુદ્ધિ, તેમજ સુધર્મમાં કુધર્મબુદ્ધિ અને કુધર્મમાં સુ
