________________
૧૨૯
॥ भा० ४ ॥
॥ भा०५॥
सींचजे सुगुरु वचनामृते, कुमति कंथेर तजी संगरे कोध मानादिक सूकरा, वानरो वारि अनंगरे. सेवता एहने केवळी, पन्नर सय तीन अणगाररे; गौतम शिष्य शिवपुर गया भावतां देवगुरु साररे. शुक परिव्राजक सीधलो, अर्जुनमाली शिव वासरे; राय परदेशी जे पापीयो, कापीयो तास दुःख पासरे. दुःसम समय दुप्पसह लगे, अविहल शासन एहरे; भावशुं भवियण जे भजे, तेह शुभमति गुण गेहरे.
॥ भा० ६ ॥
॥ भा० ७॥
इति.
