________________
११६ चेतन तुं एकाकी रे; आव्यो तिम जाइश परभव वळी, इहां मूकी सवि बाकी रे, मम करो ममता रे समता आदरो १ ए आकणी. आणो चित्त विवेको रे, . स्वारथीयां सजन सहुए मळ्यां, सुख दुःख सहेशे एको रे. ॥म० २ ॥ वित्त वहेंचण आवी सहुये मळे, विपति समय जाय नासीरे; दव बळतो देखी दश दिशे पुले, जिम पंखी तरु वासीरे. ॥म०.३ ॥ खटखंड नवनिधि चौद रयण धणी, चोसठ सहस्त सुनारी रे; छेहडे छोडी ते चाल्या एकला, हार्या जेम जुआरी रे. ॥म ० ४ ॥ त्रिभुवन कंटक बिरद धरावतो, करतो गर्व गुमानो रे
