________________
मनःपवनवत्सर्व-जगद्व्यापिमहाबलम् । माध्यस्थ्ये सुधियः केपि, निबजन्ति दृताविव ॥३६५॥
પવનની જેમ જગતમાં ભટકનારા અને મહાબળવાન મનને; કોઈક જ બુદ્ધિશાળીઓ મશકની જેમ મધ્યસ્થભાવથી બાંધી રાખે છે. प्रियं हितं हि चरितं, गोः श्रेयो रसवृद्धये । अप्रियां हितवाक्चारिं, चारयेत् तां कृती न तत् ॥३६६॥ વાણી (ગાય)નું પ્રિય અને હિતકારી ઉચ્ચારણ (ચારણ) કલ્યાણકારી રસની વૃદ્ધિ માટે થાય છે, તેથી પુણ્યશાળી તેને અપ્રિય અને અહિત વાણીરૂપી ચારો ચરાવતો નથી, વાણીનું ઉચ્ચારણ કરતો નથી.
धन्यं मन्ये मनुष्येषु, तमेव भुवि यद्वपुः। कुव्यापारनिरभ्यास-मध्वन्यमनघाध्वनि ॥३६७॥ પૃથ્વી ઉપર માનવોમાં તે માનવને જ ધન્ય માનું છું કે જેનું શરીર કુવ્યાપારના અભ્યાસ વિનાનું અને પવિત્રમાર્ગનું મુસાફર
चतुर्दशांशकं चित्तं, वचनं चतुरंशकम् । शरीरंद्वयंशकं प्रोक्तं, तत्त्वज्ञैः सर्वकर्मसु ॥३६८॥ તત્ત્વજ્ઞોએ સર્વકાર્યોમાં ચિત્તને ચૌદઅંશવાળું, વચનને ચાર અંશવાળું અને શરીરને બે અંશવાળું કહ્યું છે.
આશા तृष्णातरङ्गिणी चिंता-नीरपूरसुदुस्तरा। संतोषपोतैश्चारित्र-धारिभिस्तीर्यते सुखम् ॥३६९॥
૮૬
