________________
सवृत्तिशशिनं पुण्य-श्रियं चारवचः सुधाम्। सत्त्वकामगवीं सूते, सज्जनोऽयं महोदधिः ॥२६९॥ સજ્જનરૂપી આ મહાસમુદ્ર; સારા વર્તનરૂપી ચન્દ્રને, પુણ્યરૂપી લક્ષ્મીને, સુંદર વચનરૂપી અમૃતને અને સત્ત્વરૂપી કામધેનુને જન્મ આપે છે.
सर्वसाधारण: साधु-मधु-मेघार्कचन्द्रवत् । स्वयं विधत्ते सर्वेषां, दोषोच्छेदं गुणोन्नतिम् ॥२७०॥
વસંતઋતુ, મેઘ, સૂર્ય અને ચન્દ્રની જેમ સર્વપ્રત્યે સમાન દૃષ્ટિવાળા સજ્જનો સહુના દોષોનો નાશ અને ગુણોની ઉન્નતિ કરે છે.
उपकारः प्रियं वाक्यं, सम्यगस्नेहो गुणाग्रहः । भवद्वयहिताचारः, पञ्च सज्जानि सज्जनैः ॥२७१॥
ઉપકાર કરવો, પ્રિયવચન બોલવું, સાચો સ્નેહ આપવો, ગુણનો આગ્રહ રાખવો અને આલોક પરલોકમાં હિતકારી આચરણ કરવું - આ પાંચ વસ્તુઓ સજ્જનોવડે સજ્જ કરાયેલી હોય છે.
दोषं परेषां भाषन्ते,साधवो नाधमा इव। किरत्यवकरं क्वापि, किं हंसा: कुर्कुटा इव? ॥२७२॥
અધમ માણસોની જેમ સજ્જનો બીજાઓના દોષ બોલતા નથી, શું કુકડાની જેમ હંસો ક્યાંય ઉકરડો ફંદે છે ખરા?
विबुधेष्टो भवाम्भोधौ,साधुरेकः सुधायते। उग्रतेजोगलग्राही,खलो हलाहलायते ॥२७३॥
૩
