________________
માન प्रोन्मूल्य विनयालानं, विघट्य गुणशृङ्खलाम् । भनक्ति मानमत्तेभो, धर्मारामं निरङ्कुशः ॥१२४॥ વિનયરૂપી ખંભ-થાંભલાને ઉખેડીને, ગુણરૂપી સાંકળન તોડીને અંકુશવિનાનો માનરૂપી મદમસ્ત હાથીધર્મરૂપી બગીચાન ભાંગી નાંખે છે.
येषां हृदि गुणद्वेषी, मानो नैवावतिष्ठते । तैरिहाश्रीयते श्रेयो,मानो मानोचितः सताम् ॥१२५।। જેઓના હૃદયમાં ગુણનો દ્વેષી માન રહેતો જ નથી, તેઓ અહીં કલ્યાણના આશ્રયરૂપ થાય છે. સજ્જનોનું માન, સન્માન ઉચિત હોય છે.
માયા माया मायाकृते मूर्ख! मायामायापहामिमाम् । સોડનોષમાનપિ, સત્ત:સન્તોષતામૃત: રદ્દા
હે મૂર્ણ જીવ! દુન્યવી ક્ષણિક સંપત્તિમાટે લાભનો નાશ કરનારી માયા તરફ ન જા. અર્થાત્ માયાદોષનું સેવન ન ક.' અસંતોષને ધારણ કરનાર હોવા છતાં પણ સંતો સંતોષથી સન કહેવાય છે.
सत्यधाराधरेवात्या, दानध्वान्तयामिनी। विश्वासाचलदम्भोली माया हेया हितार्थिना ॥१२७॥ સત્યરૂપી પર્વતમાટે વંટોળિયા જેવી, દુર્ગાનરૂપી
૨૯
