________________
देवेऽर्हति गुरौ चारक्रिये धर्मे दयोत्तमे। या रुचिः स्यात् समीचीना,तत्सम्यक्त्वमुदाहृतम् ।।७५॥
અરિહંત દેવમાં, સમ્યક્ ક્રિયાવાળા ગુરુમાં અને દયાથી ઉત્તમ એવા ધર્મમાં જે સારી રુચિ થાય તેને સમ્યકત્વ કહ્યું છે.
सम्यक्त्वदीपो दीप्येत, यदा हृदयमन्दिरे। तत्त्वधर्मस्थितिं जन्तुस्तदा प्रत्यक्षमीक्षते ॥७६॥
જ્યારે મનમંદિરમાં સમ્યક્ત્વરુપી દીપક દીપે છે. ત્યારે પ્રાણી તાત્ત્વિક ધર્મની સ્થિતિને (સ્વરૂપને) પ્રત્યક્ષ જુએ છે.
सम्यक्त्वं रत्नवत्प्राप्य, मिथ्यात्वविभवे भवे। भव्यस्त व्यवसायेन,शाश्वतीं श्रियमर्जयेत् ।।७७॥ મિથ્યાત્વરૂપી વિભવવાળા સંસારમાં રત્ન જેવા સમ્યક્ત્વને મેળવીને, તે રત્નના વેપારથી ભવ્યજીવોએ શાશ્વતી લક્ષ્મી મેળવવી જોઈએ.
આલોચના यथाऽन्तवतिरोगस्य, नाङ्गेलगति जेमनम्॥ तथान्तः सातिचारस्य, न कृत्वाङ्गे बहिस्तपः ॥७८॥
જેમ શરીરમાં રોગથી ભોજન પુષ્ટીકારક બનતું નથી, તેમ અતિચારવાળા આત્માને બાહ્યતપ પણ ગુણકારી થતો નથી. मायामदविनिर्मुक्तैः शान्तचित्तैः समाहितैः। आलोचना किलादेया, रह: सद्गुरुसन्निधौ ॥७९॥
જીવોએ માયા તેમજ મદથી મુક્ત, શાંતચિત્તવાળા અને સમાધિવંત બનીને એકાંતમાં સદ્ગુની પાસે આલોચના કરવી જોઇએ.
૧૮
