________________
રત્નમંજૂષા
૬
(પાસત્ય) લાકડાની પેઠે નિશ્ચેષ્ટ બનીને રાત્રિના ચારે પ્રહર સૂતો રહે, સ્વાધ્યાય ન કરે, (રજોહરણથી) પ્રમાર્જન કર્યા વિના ઉપાશ્રયમાં પ્રવેશ કરે, પ્રવેશ કરતાં ‘નિસીહી' અને બહાર નીકળતાં આવસ્સીહી' ન કહે.
२२३ पाय पहे न पमज्जइ जुगमायाए न सोहए इरिअं । पुढविदगअगणिमारुअ-वणस्सइतसेसु निरवेक्खो। ३६० ।
(પાસ્તથ) માર્ગમાં પૂર્વ-ભૂમિની રજથી ખરડાયેલા પગ બીજી ભૂમિની રજ લાગતાં પ્રમાર્શે નહીં, ચાલતાં ધૂંસર પ્રમાણ - ચાર હાથ ભૂમિ જુએ નહીં, માટી, પાણી, અગ્નિ, વાયુ, વનસ્પતિ, ત્રસ - એ છકાય જીવોની નિઃશંકપણે વિરાધના કરે. २२४ सव्वं थोवं उवहिं न पेहए न य करेइ सम्झायं।
सद्दकरो झंझकरो लहुओ गणभेअतत्तिल्लो ॥ ३६१॥ (પાસસ્થ) સઘળી અથવા થોડી પણ ઉપધિનું પડિલેહણ ન કરે, સ્વાધ્યાય ન કરે, પહેલી ગાથાએ જ રાત્રે સૌ સૂતા હોય ત્યારે મોટે સાદે બોલે, કલહ કરે, તુચ્છ પ્રકૃતિનો તે ગચ્છના સાધુઓમાં અંદરોઅંદર ભેદ કરાવે.
२२५ खेत्ताईअं भुंजइ कालाईअं तहेव अविदिनं ।
શિન્નુરૂ અણુટ્ટસૂરે, અસગારૂં અવ વગરમાં ૧૬રો
(પાસત્ય) બે કોસથી આગળનું વહોરેલું વાપરે, વહોર્યા પછી ત્રણ પહર પછી જમે તથા નહીં આપેલું વાપરે, સૂર્ય ઊગ્યા પહેલાં આહાર આદિ અથવા વસ્ત્રાદિ ઉપકરણ વહોરે.
