________________
४०
રત્નમંજૂષા
१५३ संज्झरागजलबुब्बु ओवमे, जीविए अ जलबिंदुचंचले । जुव्वणे अ नइवेगसंनिभे पाव जीव ! किमिअंन बुज्झसि । २०८
સંધ્યાની લાલિમા અને પાણીના પરપોટા સરખું અને પોયણીના પાન પરના જલબિંદુ જેવું આ જીવન ચંચળ-અસ્થિર છે. યૌવન નદીના પૂર જેવું છે તો હે પાપિયા જીવ! આ બધું જોવા છતાં તેં કેમ કાંઈ બોધ પામતો નથી?
१५४ सव्वगहाणं पभवो, महागहो सव्वदोसपादवट्ठी । જામતો સુરપ્પા નેમિસૂત્રં નાં સર્વાં રો
સઘળા ઉન્માદોનું ઉત્પત્તિસ્થાન, મોટા ઉન્માદ અને સઘળા દોષોનો પ્રવર્તક અને ચિત્તવિભ્રમના કારણરૂપ એ દુષ્ટ પાપી કામ છે જેણે સમગ્ર જગતને વશ કરી લીધું છે.
શ્ નો સેવરૂ નિરૂ, થામં ઢારેરૂ તુમ્બનો ઢોરૂ
પાવેરૂ વેમાાં, તુચ્વાણિ ઞ અત્તોસેમાં પરો
એ કામનું જે સેવન કરે છે તે શું પામે છે ? શરીરનું સત્ત્વ ગુમાવે છે, દૂબળો થાય છે, મનનો ઉદ્વેગ પામે છે, અને આમ પોતાના દોષોથી જ દુઃખ મેળવે છે.
१५६ जह कच्छूलो कच्छं, कंडुअमाणो दुहं मुणइ सुक्ख । मोहाउरा मणुस्सा तह कामदुहं सुहं बिंति ॥ २१२ ॥
જેમ ખસ-ખરજવાવાળો જીવ ખસને ખંજવાળતો દુઃખને પણ સુખ માને તેમ મોહને લઈને આકુળ બનેલો માણસ કામના દુઃખને સુખ કહે છે.
