________________
૨૯
રત્નમંજૂષા ११२ कुलघरनिअयसुहेसु असयणे अजणे अनिच्च मुणिवसहा। . विहरंति अणिस्साए, जह अजमहागिरी भयवं ॥१५२॥
ઉત્તમ મુનિઓ હંમેશાં કુટુંબ, ઘર, પોતાનાં સુખો, સ્વજનો અને જનસામાન્યને વિષયે નિશ્રા વિના વિહાર કરે છે; જેમ ભગવંત શ્રી આર્ય મહાગિરિ વિચર્યા. ११३ रूवेण जुव्वणेण य कत्राहिं सुहेहिं घरसिरीए य ।
नय लुब्भंति सुविहिआ, निदरिसणं जंबुनामुत्ति ॥१५३॥
સુવિહિત સાધુ સુંદર રૂપથી, ઉત્કટ યૌવનથી, ગુણવાન કન્યાથી, (ઈહલોકનાં) સુખથી, અને ઘરની સંપત્તિથી લોભાતા નથી. અહીં શ્રી જંબુસ્વામીનું દૃષ્ટાંત છે. ११४ उत्तमकुलप्पसूआ, रायकुलवडिंसगा वि मुणिवसहा ।
बहुजणजइसंघट्ट, मेहकुमारु व्व विसहति ॥ १५४॥ મોટા કુળમાં જન્મેલા અને રાજકુળના મુગટ સમાન એવા ઉત્તમ મહાત્માઓ ઘણા દેશકુળના સાધુ મહાત્મા ઓના સંઘટ્ટનને-પરસ્પર શિક્ષાનું દેવું કે સાંકડા ઉપાશ્રય માંના વાસને મેઘકુમારની જેમ સહન કરે છે. ११५ अवरुष्परसंबाह, सुक्खं तुच्छं सरीरपीडा य ।
सारण वारण चोअण गुरुजणआयत्तया य गणे। १५५। પરસ્પર ઘર્ષણ, સુખ થોડું, ભૂખતરસને લઈને શરીરની પીડા, સારણ (જે કામ કરવાનું છે તેનું સ્મરણ કરાવવું), વારણ (પ્રમોદ કરતાં વારવું), ચોઅણ (મધુર-કઠોર વચનથી શીખ
