________________
૧૮
રત્નમંજૂષા
६८ मिण गोणसंगुलीहिं, गणेहि वा दंतचक्कलाई से । રૂચ્છતિ માળ, રુષ્ન તુ ત વ નાતિ ॥૪॥ ‘આંગળીઓથી સાપને માપ અથવા એ સાપની દંતાલિ ગણ’ એવા ગુરુના વચન પ્રતિ ‘ઇચ્છતિ’ એમ કહી શિષ્ય તે કાર્ય તત્કાલ કરવું જ. એ વચનની યોગ્યતા-અયોગ્યતા ગુરુ જ જાણે.
૬૬ હારવિ જયારે, મેયું જાયં વયંતિ આરિઞ । तं तह सद्दहिअव्वं, भवियव्वं कारणेण तहिं ॥ ९५ ॥
કારણના જાણનાર ગુરુ ક્યારેક કાળા કાગડાને ધોળો કહે છે. શિષ્યે તે વચનને તેમ જ શ્રદ્ધાથી સ્વીકારવું. એમ કહેવામાં પણ કાંઈ કારણ હશે એમ ચિંતવવું.
જે ભાવપૂર્વક નિર્મળચિત્ત થઈને ગુરુનું વચન સ્વીકારે છે તેને તે ગુરુવચન ઔષધની પેઠે પી જતાં સુખનું કારણ બને
છે.
૭૦ નો ગિન્નુરૂ ગુરુવયાં, ખંત ભાવો વિશુદ્ધો ગોસદ્ઘમિવ પિનંત, તે તસ્ મુદ્દાવહૈં ઢોરૂ ોદ્દો
૭૬ અણુવત્તા વિળીયા વન્દ્વવસ્વમા નિષ્નત્તિમંતા ય । ગુરુનવાસી અમુડું, ત્રા સીસા રૂઞ સુસીના ૫૧૭)
ગુરુની અનુવર્તના કરે, અનુકૂળ રહે, વિનીત હોય, અત્યંત ક્ષમાશીલ હોય, ગુરુ પ્રત્યે ભક્તિવંત હોય, ગચ્છવાસમાં જ રહે, ગુરુનો સંગ ન મૂકે અને સુશીલ હોય એવા શિષ્યને ધન્ય છે.
