________________
રત્નમંજૂષા ६० उव्विालणसूअणपरिभवेहि, अमणिअद्भणिएहि।
सत्ताहिआ सुविहिआ, न चेव भिंदंति मुहरागं ॥ ७७॥ સત્ત્વમાં અગ્રેસર એવા સદાચારી મુનિઓ કોઈ દોષ પ્રગટ કરીને લજવે, કોઈ ચાડી કરીને દોષ કહે, કોઈ અવગણના કરે, કોઈ વધુ પડતું કહે, કોઈ દુષ્ટ-કર્કશ વચન કહે, તોપણ મોં બગાડતા નથી, કાળમુખા થતા નથી. ६१ माणसिणोवि अवमाणवेचणा ते परस्स न करिति।
सुहदुक्खुग्गिरणत्थं, साहू उयहिब्र गंभीरा ॥७॥
જે માનવંતા અને સમુદ્રની પેઠે ગંભીર છે. તેવા સાધુઓ સુખદુઃખના કારણરૂપ પુણ્ય પાપના ક્ષયને અર્થે બીજાનાં અપમાન અને ઠગાઈ કરતા નથી. ६२ महुरं निउणं थोवं, कजावडिअं अगविअमतुच्छं।
पुब्बिं भइसंकलिअं, भणंति जं धम्मसंजुत्तं ॥८०॥
સાધુ, મધુર, ડાહ્યું, કામ, પૂરતું, અંહકારરહિત, તોછડાઈ વિનાનું, પહેલાં બુદ્ધિથી વિચારીને જે ધર્મયુક્ત છે એવું જ બોલે. ६३ सद्धिं वाससहस्सा, तिसत्तखुत्तोदएण धोएण।
મરિન્ને તામનિશા મuપાતવુ ત્તિ પરનો લોટ
તામલિ તાપસે એકવીસ વાર પાણીથી ધોયેલો આહાર લઈને સાઠ હજાર વર્ષ તપ કર્યું, પણ અજ્ઞાન તપ હોઈને એ અલ્પફળ જ થયું.
