________________
प्रतिभाशत भाग-3 | cs-93
અથવા
પૂર્વમાં શ્લોક-પમાં ચારણાદિએ ચૈત્યને નતિ=નમસ્કાર કરેલ, તે સંબંધી સૂત્રનાં વચનો બતાવેલ. હવે ચૈત્યની તતિને સિદ્ધ કરનારાં સૂત્રાતરનાં અન્ય આગમન, વચનો કહે છે – Rcts:
आनन्दस्य हि सप्तमाङ्गवचसा हित्वा परिव्राड्वरश्राद्धस्य प्रथितौपपातिकगिरा चैत्यान्तरोपासनम् । अर्हच्चैत्यनतिं विशिष्य विहितां श्रुत्वा न यो दुर्मतिम्, स्वान्तान्मुञ्चति नाश्रितप्रियतया कर्माणि मुञ्चन्ति तम् ।।६३।।
RCोडार्थ:
આનંદ શ્રાવક સંબંધી સપ્તમાંગના વચન વડે=ઉપાસકદશાંગના વચન વડે, (અને) અંબઇ શ્રમણોપાસક સંબંધી પ્રસિદ્ધ એવા ઔપપાતિક ઉપાંગની વાણી વડે, ચેત્યાંતરની ઉપાસનાને છોડીને (રહેલા આનંદ અને અંબઇ શ્રમણોપાસક્લી) નિશ્ચિત વિશેષ કરીને વિહિત નામગ્રહણપૂર્વક કર્તવ્યરૂપે કહેવાયેલ, અહચૈત્યની નીતિને સાંભળીને જેકલ્પાક, સ્વ અંતઃકરણથી દુર્મતિને મૂકતો નથી, તેને=ભુપાકને, આશ્રિતપ્રિયપણું હોવાને કારણે=આશ્રિત એવાં કર્મોનું પ્રિયપણું होवाने आरो, Sो भूतi नथी. 1|53|| टोs:
'आनन्दस्य हि' इति :- हि=निश्चितम्, आनन्दस्य आनन्दश्रमणोपासकस्य, सप्तमाङ्गवचसा-उपासकदशाङ्गवचनेन, तथा परिव्राट्सु वरः प्रधानो यः श्राद्धः अंबडश्रमणोपासकः, तस्य, प्रथिता प्रसिद्धा, औपपातिकगी: औपपातिकोपाङ्गवाक्, तया, चैत्यान्तरोपासनाम= अन्यतीर्थिकचैत्यतत्परिगृहीतार्हच्चैत्योपासनां, हित्वा त्यक्त्वा स्थितस्येति शेषः । 'मत्प्रसूतिमनाराध्ये त्यत्र (रघुवंशे श्लोक-७७) इवान्यथा भिन्नकर्तृकक्त्वाप्रत्ययानुपपत्तेः ।
अथवाऽन्तर्भूतण्यर्थत्वाद् हित्वेत्यस्य हापयित्वेत्यर्थः । एवं ह्यभिमतानभिमतविधानहापनयोरेककर्तृकत्वेन क्त्वाप्रत्ययोपपत्तेः, अर्हच्चैत्यानां अर्हत्प्रतिमानां, नतिं विशिष्य-नामग्राहविहितां कर्त्तव्यत्वेनोक्तां, श्रुत्वा यो दुर्मतिं='प्रतिमा नाराध्ये ति दुष्टमति, न त्यजति तमाश्रितस्य प्रियतया अत्यन्ताभीष्टतयेवेत्यस्य गम्यमानत्वाद् गम्योत्प्रेक्षेयम् । आश्रिताः प्रिया यस्य तत्तयेति व्याख्याने गुणप्रिय इत्यादाविव विशेषणपरनिपातः, कर्माणि ज्ञानावरणीयादीनि, न मुञ्चन्ति ।