________________
SOKAR
श्चतुणां शास्त्राणां वैद्यकधर्मार्थकामगोचराणां आत्रेयकापिलवृहस्पतिपांचालनामकऋषिविशेषप्रणीतानां विशेषेण परिज्ञानमवबोध औत्पत्तिकीबुट्या कृत्तं. किन क्वचित् पाटलिपुत्रादौ नगरे कस्यचित्राज्ञः क्वचित्समये वैद्यकादिशास्त्रहस्ताश्चत्वारः प्रवादिन उपस्थिता बनणुश्च यथैतबास्त्रावबोधानुरूपां प्रतिपत्तिमस्माकं कर्तुमर्हति महाराजः . परित्नावितं च तेन यथा न ज्ञायते कः कीदृशं शास्त्रमवबुध्यत इति. तत्परीक्षार्थं प्रतिझोपन्यासपूर्वकं परस्परं वादं कारयितुमारब्धाः . ज्ञातं च तत्र प्रज्ञाप्रकर्षाप्रकर्षों. कृता च तदनुरूपा प्रतिपत्तिरिति. अत्र च सत्थेत्ति निर्देशस्य प्राकृतशैलीवशेन शस्त्रशास्त्रयोरविरोधादित्यं व्याख्यानध्यं न पुष्टमिति. (७)
इवाइ महं रंगा-पइरिण तम्मित्तसाहुववहारे, मंतिपरिवा दोनाग-तयणु
श्री उपदेशपद.
वैद्यक-धर्म-अर्थ-अने काम संबंधी चारे शास्त्रोनो प्रतिझापूर्वक पकवाद करावीने औत्पत्तिकीयुद्धियी विशेष परिझान मेळव्यु. कोइ पाटलिपुत्र जेवा नगरमां कोक राजाने त्यां कोक वखते वैद्यकादि शास्त्र हाथमा लइने चार वादिओ आवी कहेवा लाग्या के आ शास्त्रना अमारा ज्ञान प्रमाणे अमार। प्रतिपत्ति तमारे करवी जोइए. राजाए विचार्यु के कोण केवं शास्त्र जाणे ने ते कंऽ आपणे जाणता नथी. तेथी तेमनी परीक्षा सारु तेमने पतिझा करावी अरस्परस वाद कराव्यो अने तेमां कोनी बुद्धि वधती घटती ते जाणी बइ ते प्रमाणे तेमनी प्रतिपत्ति करी. शहां " सत्य" एवो प्राकृत शब्द होवाथी तेना शस्त्र अने शास्त्र एम वे व्याख्यान वगर विरोधे थइ शके जे माटे वे व्याख्यान को ते वाजवी जे.
इच्छाए मोटुं ए घारमा एक विधवाने पतिना करज माटे तेना बुच्चा मित्र साये तकरार थइ त्यारे मंत्रिओए वे