________________
॥
५॥
ठाण-पासणा फुटसीसत्ति. ॥ ए६ ॥
(टोका)--मधुसित्य इति धारपरामर्शः .-करुन्जामियत्ति केनापि राज्ञा सर्वस्मिन्निजदेशे मदनकरः पातितः यकृत सर्वेणापि लोकेन ममैतावत् मदनमानी य दातव्यमिति. इतश्च क्वापि ग्रामे कस्यचित् कोलिकस्य उद्ञामिका कुलटा वर्तते जाया. रयजानी दित्ति अन्यदा च तया केनचिउपपतिना सह रतं निधुवनमासेवमानया जाल्याः पीबुककुडंग्या मध्ये त्रामरं दृष्ट. ततः-किणणपइकहणा इति राजदेयमदनं क्रीणतः सतः पत्युः कथनं कृतं तया यथा मा क्रीणीहि त्वमेतत् यतो मया तत्र स्थाने ब्रामरमालोकितमास्ते स्वयमेव, अतस्तेदव गृहाण, किमनेन निः
प्रयोजनेन प्रविणव्ययेन कृतेन प्रयोजनमिति. गमणे दंसणत्ति तदनु तेन सन्नार्येण र सो सोंप्यो अने बीजीने देशनिकास कहामी.
हवे मधुसिक्यतुं धार कहे छे.-मधुसिक्थ ते एम के मीणनो कर पाड्यो. हवे कोइनी उद्ञामिका एटले । र कुन्नटा स्त्री हशे. तेणीए कोइ साये रमण करतां पेरुनी एक जारमा मधपूमो जायो. बाद तेना पतिए मीण खरीदवा ममतां तेणे ते वात कही. तेणे ते साये जा जाय तो नहि दी, त्यारे ते स्त्री रमती वेळा जेम पकी हती तेम पीने बताववा लागी. ए परथी पतिए जाण्यु के ते दुष्टशील छे. ए६
टीका-कोइक राजाए पोताना सघळा मुल कमां मीएनो कर पाड्यो के सौए आटर्बु मीण मावी आप. हवे कोइ गाममां कोइ कोळीनी बैठेव स्त्री हती. तेणीए एक वेळा कोइ जार साये रमतां पेरुनी जारना कुंममा मधपूमो जोयो. बाद
श्री नपदेशपद.
