Tattva Tarangini Anuwad

SR No.: 022156
Original Sutra Author: N/A
Author: Dharmsagar
Publisher: Shasankantakoddharak Gyanmandir
Publication Year: 1963
Total Pages: 318
Language: Sanskrit, Gujarati
Classification: Book_Devnagari & Book_Gujarati
File Size: 35 MB

Page 222

પતિથિબેધક પ્રશ્નોત્તરી
[ ૧૭૯
પર્વને તેડી નાખનાર” નવા તિથિમતીઓની માન્યતા બદલ લખાએલ નથી; પરંતુ પૂનમે પાખી માનવાવાળાઓને માટે તે પેટાલેખ લખાએલ છે. શ્રી સિદ્ધચકને તે પેટા લેખ સં. ૧૯૨ના કાર્તિક માસે લખાએલ છે અને તે પછી નવા મતની શરૂઆત તે સં. ૧૯૨ના શ્રાવણ વદિમાં અચાનક થએલ છે. આ સ્થિતિમાં શ્રી સિદ્ધચકના તે પૂનમે પકખીને નિષેધ સૂચક પેટા લેખના ત્રણ પેરાનાં લખાણમાંથી એ રીતે “તે કલ્પિત નવા તિથિમતની તે સાત માન્યતા તારવવાનું અને તે શાસ્ત્ર-પરંપરા વિરુદ્ધની સાતેય માન્યતાઓને પૂજ્ય આગમ દ્વારકશ્રીએ સ્વીકાર કર્યો હોવાનું તેવું હડહડતું જુઠું લખાણ તે શ્રી અંબૂવિજયજી જ લખી શકે અને તે જઠાણાને પ્રમાણ તરીકે પણ તે જ માણસ લેખાવી શકે !!!
શ્રી જંબૂવિએ ઉપજાવેલી તે સાતેય કલમોની ક્રમસર અસારતા.
તે પિટાલેખમાં (૧) પર્વતિથિઓની ક્ષય-વૃદ્ધિ લખી છે તે લૌકિકટીપણાને અનુલક્ષીને છે, (૨) પર્વ ક્ષયે તેની આરાધના પૂર્વદિવસમાં કરાય છે એમ લખ્યું છે તે પણ ચૌદશના ક્ષયે ખરતરની જેમ પૂનમે પાખી કરનારાઓને અને લૌકિકટીપણાની ઉદયતિથિને નહિ પણ તે ઉદયાત્ તિથિવાળા દિવસને અનુલક્ષીને લખેલ છે, (૩) શ્રી જે બૂવિએ તારવેલી “ક્ષીણ પર્વની આરાધનામાં સૂર્યોદય લેવાને હતો જ નથી. એ વાતની તો તે લખાણમાં ગંધ પણ નથી અને તે વાત પછી તેમણે તે બુકમાં લખેલી-એટલે ટીપણામાં એક દિવસે બે તિથિ ભેગી લખાય જ છે” એ વાત સદંતર કલ્પિત છે. કઈ પણ તિથિના ક્ષય વખતે કઈ જ ટીપણામાં બે તિથિ ભેળી તે લખાતી જ નથી. (૪)–શ્રી સિદ્ધચકનાં તે લખાણમાંથી તેમણે તારવેલી “એક દિવસે બે પર્વ હોય તે બંને પર્વની આરાધના એક જ દિવસે થાય છે; પરંતુ અતીત-ક્ષીણુપર્વની પહેલાંની, અનાગત–વગર ભેગવટાવાળી તિથિ લઈ શકાતી નથી, તેથીજ પૂનમ-અમાસ કે પાંચમની ક્ષયવૃદ્ધિએ તેરસની ક્ષય વૃદ્ધિ કરી ૪૪૪તે શાસ્ત્ર અને સામાચારીથી કેવલ વિરુદ્ધ છે.” એ વાત પણ ઉપજાવી કાઢીને સિદ્ધચકના મુખમાં મુકેલ છેઃ શ્રી સિદ્ધચક્રનાં તે લખાણમાં તે વાતની ગંધ પણ નથી. તેમને આ પ્રપંચ, તે ઉલટે તેમની જ માન્યતાને ખોટી ઠરાવે છે! કારણકે તેઓ ચૌદશના ક્ષયે તે દિવસે રહેલી ચૌદશથી અતીત તેરસ, કે જે–ક્ષીણચૌદશના ભેગવટાવાળી નથી, છતાં તે અતીત તેરસમાં ચૌદશ કરે છે અને પૂનમના ક્ષયે તેનાથી અતીત ચૌદશ, તે ક્ષીણપૂનમના ભગવટા વાળી નહિ હોવા છતાં તે અતીત ચૌદશમાં પૂનમનું આરાધન થઈ જાય છે એમ બોલીને તે ચૌદશે (આગામી સં. ૨૦૧હ્ના કા, શુ. ૧૫ ના ક્ષયના દષ્ટાન્ત) ચૌદશના સૂર્યોદયથી પણ પૂનમ કરવા મંડી પડેલ છે!] (૫) “સૂર્યોદયવાળી તિથિ છે તે જ દિવસે આરાધવી જોઈએ. એ વાત પણ શ્રી અંબૂવિજયે તે લખાણના નામે ફેકેલ પત્થરરૂપ છે. તે વાતથી તે તેમણે–સં. ૧૯૦માં ચંડાશુગંડુ પંચાંગમાં ભા. શુ. ૪ને ક્ષય હતું ત્યારે તો ઉદયવાળી ત્રીજે જ સંવત્સરી કરી હોવાનું અને સં. ૨૦૧૯ની કાર્તિક સુદ ૧૫ના ક્ષયે પણ